ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)

1^η Ιανουαρίου.

Καλή μας χρονιά και την υγεία μας να έχουμε και μακριά από εμάς η κρίση. Πότε όμως η 1^η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως πρωτοχρονιά και πως φτάσαμε εκεί; Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα ημερολόγια. Βρισκόμαστε στα 45 π.Χ. και… ναι, όλη η Γαλατία είναι κατειλημμένη από τους Ρωμαίους, εκτός από ένα χωριό και «μπλα, μπλα, μπλα», αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο στρατηγός που κατέλαβε την Γαλατία, ο Καίσαρ, ως pontifex maximus (αρχιερέας της Ρώμης δηλ.), έχοντας προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι το ρωμαϊκό ημερολόγιο έχει κλατάρει και χάνει 90 μέρες (δηλ. το ημερολόγιο γράφει «Δεκαπενταύγουστος» και έξω έχει Νοέμβριο!), παίρνει τηλέφωνο τον αστρονόμο Σωσιγένη, στην Αλεξάνδρεια, και του ζητάει να φτιάξει ένα νέο ημερολόγιο· την 1^η Ιανουαρίου 45 π.Χ. το νέο αυτό ημερολόγιο, το λεγόμενο «ιουλιανό», μπαίνει σε εφαρμογή στη Ρώμη. Η 1^η Ιανουαρίου ήταν προ πολλού η αρχή του έτους για τους Ρωμαίους υπάτους· όμως στη Ρώμη υπήρχαν πρωτοχρονιές αγροτικές, θρησκευτικές, και πάει λέγοντας. Ο απλός Ρωμαίος, όπως και ο απλός Έλληνας της αρχαιότητος, άλλαζαν χρονιά στις 20-21 Μαρτίου, με την εαρινή ισημερία. Αργότερα, στην ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που την λέμε Βυζαντινή, η πρωτοχρονιά έπεφτε 1^η Σεπτεμβρίου, επειδή τότε ξεκινάει το «λειτουργικό έτος» της ορθοδόξου εκκλησίας· στην μεσαιωνική Ευρώπη πάλι, καθένας μετρούσε όπως τον βόλευε: άλλοι είχαν πρωτοχρονιά τα Χριστούγεννα, άλλοι του Ευαγγελισμού, άλλοι το Πάσχα… Ο μόνος που επέμενε να γιορτάζει την πρωτοχρονιά του την 1^η Ιανουαρίου, ήταν ο πάπας. Έτσι, 1627 χρόνια μετά τον Καίσαρα, ένας πάπας που κατάλαβε ότι το ιουλιανό ημερολόγιο έχανε 10 ημέρες σε σχέση με την πορεία του ήλιου, αποφάσισε να το αλλάξει. Ήταν στα 1582 και ο πάπας ήταν ο Γρηγόριος ο 13^ος, που θα δώσει το όνομα του στο (ανανεωμένο) ιουλιανό ημερολόγιο. Έτσι η πρωτοχρονιά φιξαρίστηκε οριστικά στην 1^η Ιανουαρίου. Το αστείο είναι ότι αρκετές χώρες τις δυτικής Ευρώπης είχαν ήδη συμφωνήσει με αυτό πριν ακόμα ο πάπας ρίξει την ιδέα· π.χ. η Βενετία (ως πόλη-κράτος την εποχή εκείνη) άλλαζε χρονιά κατά την 1^η Ιανουαρίου ήδη από το 1522. Τώρα συγκεκριμένα, πότε η πρωτοχρονιά ορίστηκε για την 1^η Ιανουαρίου στην Ελλάδα, δεν ξέρω να σας πω… Ξέρω μόνο ό,τι το ημερολόγιο μας άλλαξε οριστικά από ιουλιανό σε γρηγοριανό τον Μάρτιο του 1924, με 342 χρόνια καθυστέρηση… Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, όπως πάντα…

Καλή μας χρονιά και πάλι, να υγιαίνουμε και να αγαπιόμαστε, πάνω από όλα.

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)

Χριστούγεννα 1914.

«Αγαπητοί γονείς, Ακόμη 36 ώρες χαρακωμάτων κύλησαν, αλλά αυτές πέρασαν μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες, που θα σας διηγηθώ…». «Αγαπημένη μου αδερφή Τζάνετ, […].Φαντάσου ότι ενώ εσύ και η οικογένεια τραγουδάτε χριστουγεννιάτικα τραγούδια μπροστά στο τζάκι στο Λονδίνο, εγώ κάνω το ίδιο στο πεδίο μάχης στην Γαλλία με εχθρούς στρατιώτες». 1914-1918. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η μεγαλύτερη σφαγή στην Ιστορία. Σφαγή απόλυτη, εντελώς άχρηστη, τρομακτικά παράλογη, βιομηχανοποιημένη… Κι όμως: μέσα σε αυτό το χασάπικο, υπάρχει ένα σκηνικό τόσο απλό, ζεστό κι ανθρώπινό, που καταντάει σουρεαλιστικό. Ενώ από τον Σεπτέμβρη του ’14, εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι, Γερμανοί και Εγγλέζοι συνωστίζονται για να σφαχτούν, σκάβοντας χαρακώματα σε μιαν ατέλειωτη γραμμή μεταξύ Ελβετίας και Βορείου Θάλασσας, φτάνουν κάποτε τα Χριστούγεννα. Και τότε, να, το θαύμα συμβαίνει: Ανακωχή! Όχι διατεταγμένη· ανακωχή αυθόρμητη, μπακαλίστικα κλεισμένη: «You don’t shoot, we don’t shoot!», «Pas tirer, bons Français !», «Nichts feuern!». Γερμανοί φαντάροι στολίζουν τα συρματοπλέγματα τους με χριστουγεννιάτικα δεντράκια και τραγουδάνε «Stille Nacht, heilige Nacht…». Τα Εγγλεζάκια τα χάνουν, μέχρι που οι Γερμανοί τους ζητάν να βγουν από το χαράκωμα για να μιλήσουν… 2/3 του αγγλογερμανικού μετώπου περνάει παραπάνω από 48 ώρες ειρήνης και γιορτής. Οι Γάλλοι μπορεί κατά τόπους να είναι λίγο πιο καχύποπτοί, όμως, Χριστούγεννα είναι, merde! όλοι θέλουν να το γιορτάσουν, να μην πυροβολήσουν, να μην σκοτωθούν, να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους, να μοιραστούν, να γελάσουν. Οι Γερμανοί δίνουν πούρα, οι Εγγλέζοι τσιγάρα, οι Γάλλοι δίνουν κρασί, οι Γερμανοί σοκολάτες· κουμπιά, ζώνες, μαχαίρια και κράνη ανταλλάσσονται· οι μεν δείχνουν στους δε φωτογραφίες των οικογενειών τους, των αρραβωνιαστικών, των γονιών· οι Γερμανοί διαβάζουν εγγλέζικες εφημερίδες και γελάνε: «Τι ψέματα είν’ αυτά;!; Οι Γάλλοι τελείωσαν, οι Ρώσοι σχεδόν νικήθηκαν!»· οι Εγγλέζοι κοιτούν γερμανικές εφημερίδες: «Οι φυλλάδες σας λένε σαχλαμάρες!», κι όμως τα γέλια έρχονται εκατέρωθεν, καθώς όπως, παρατηρεί ένας Γερμανός: «Εσείς πιστεύεται τις δικές σας, εμείς τις δικές μας». Ίσως λοιπόν οι εφημερίδες να μην λένε όλη την αλήθεια;… Οι Βαυαροί στέλνουν ένα μπιλιετάκι στους Γάλλους: «Αγαπητοί σύντροφοι, αύριο είναι Χριστούγεννα, θέλουμε ειρήνη. Δεν είστε εχθροί μας. Θαυμάζουμε το μεγάλο Γαλλικό Έθνος. Ζήτω η Γαλλία, πολλούς χαιρετισμούς. Υπογραφή: οι Βαυαροί, οι λεγόμενοι Βάρβαροι». Οι Γάλλοι φωνάζουν «Hourrah!!!» στα βαυαρικά τραγούδια και παραλαμβάνουν πίσω τραυματίες που νοσηλεύονταν, όχι ως αιχμάλωτοι, στη γερμανική πλευρά επί πενθήμερο. Ορισμένοι θα πουν ότι Εγγλέζοι και Γερμανοί έπαιξαν και ποδόσφαιρο, γεγονός που επιβεβαιώνει κι ο λοχαγός Blackadder, στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά: «Αν θυμάμαι το ματς; Πώς να το ξεχάσω; Ποτέ δεν μου έδωσαν το οφσάιντ! Δεν μπορούσα να πιστέψω τέτοια απόφαση!» Με δυο λόγια, Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή: έτσι θα μείνει στην Ιστορία αυτό το καταχωνιασμένο επεισόδιο, για όσους θέλουν να το θυμούνται· διότι οι διοικήσεις και η λογοκρισία θα προσπαθήσουν να το κάνουν να ξεχαστεί, ήδη τις ίδιες μέρες που συμβαίνει, ώστε να μην επαναληφθεί. Καθώς ο Μεγάλος Πόλεμος σηματοδοτεί το αληθινό τέλος του 19^ου αιώνα και το πέρασμα στον φριχτό 20^ο, η Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή είναι η τελευταία αναλαμπή της παλιάς κοινωνίας, αυτής που ζούσε βασισμένη στην αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, που έδινε στον άνθρωπο σημασία και μια θέση για να σταθεί, να μιλήσει, να αναπνεύσει και να ζήσει.

Καλά Χριστούγεννα (όπως λέει και η ομώνυμη ταινία του Κριστιάν Καριόν, που παρουσιάζει όλα τα παραπάνω· να την δείτε!).

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΗΣΥΧΙΑ ΑΝ-ΗΣΥΧΙΑ, ΝΤΟΥ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

δείτε εδώ...

Μπράβο...

Everything is OK...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

15 Δεκεμβρίου 1890.

Παγωμένο ξημέρωμα στον ινδιάνικο καταυλισμό Standing Rock Agency της Νότιας Ντακότα. 39 πράκτορες της Ινδιάνικης Αστυνομίας και 4 εθελοντές περικυκλώνουν το σπιτάκι του Τατάνκα Ιγιοτάκε, καθώς έχουν διαταχθεί να τον συλλάβουν. Γιατί τόσοι άντρες για να συλλάβουν έναν μόνο άνθρωπο; Διότι αυτός ο άνθρωπος, ο Τατάνκα Ιγιοτάκε, δεν είναι άλλος από τον διαβόητο Καθιστό Βούβαλο, αρχηγό και μάγο των Χουνκπάπα Λακότα Σιού, ένας ζωντανός θρύλος δηλαδή, που επί χρόνια πολεμάει του Λευκούς που σφετερίζονται τις γαίες των ιθαγενών. Μεγάλος πολεμιστής κι άριστος ιππέας, οραματιστής και σοφός μάγος, πολεμάει μαζί ή ταυτόχρονα με άλλους γνωστούς φυλάρχους, όπως το Κόκκινο Σύννεφο, εναντίον του Λευκού που θέλει να πατήσει τους Μαύρους Λόφους και τον άνω Μιζούρι είτε για εγκατάσταση, είτε για χρυσοθηρία. Έτσι θα ξεσηκώσει, στα 1875-76, τους παραιτημένους ινδιάνους που έχουν κλειστεί από τους Yankees στους καταυλισμούς και θα κατασκηνώσει στο Μικρό Μεγαλοκέρατο (Little Bighorn, για τους γνώστες), όπου ο ηρωικός αντισυνταγματάρχης Κάστερ θα επιχειρήσει ηλιθιωδώς να τους μακελέψει, με αποτέλεσμα να ξεπαστρευτεί ολάκερο το 7^ο σύνταγμα ιππικού του και ο ίδιος. Ο Καθιστός Βούβαλος θα καταφύγει στον Καναδά και δεν θα επιστρέψει για να παραδοθεί, παρά μετά από 4 χρόνια, μόνο λόγω πείνας και κρύου. Με ειρηνικές πια διαθέσεις, σκεπτόμενος το συμφέρον και την επιβίωση της φυλής του, θα δεχτεί να εγκατασταθεί σε ινδιάνικο καταυλισμό, από όπου θα λείψει για 4 μήνες, ώστε να συμμετάσχει στο Wild West show του πασίγνωστου Buffalo Bill, ως μια εξωτική ατραξιόν· τα λεφτά που θα κερδίζει θα τα δίνει συχνά σε φτωχούς και ζητιάνους. Εκεί θα καταλάβει οριστικά ότι οι εχθροί του δεν ήσαν μόνο οι χρυσοθήρες και το ιππικό, αλλά μια ολόκληρη αλλότρια κοινωνία, εξελιγμένη και τεχνολογικά προηγμένη κι ότι εάν οι Σιού συνέχιζαν να την πολεμούν θα αφανίζονταν. Σε κάθε περίπτωση, οι Αρχές, ανήσυχες μήπως η παρουσία του στον καταυλισμό υποκινήσει φασαρίες, στέλνουν τον πουλημένο στους Λευκούς Ινδιάνο, Κεφάλι Βούβαλου, να τον συλλάβει. Ο καταυλισμός είναι ήδη στο πόδι την στιγμή της σύλληψης και περικυκλώνει το σπίτι του αρχηγού, ο οποίος αρνείται να υπακούσει και να ανέβει στο άλογο· οι πράκτορες χρησιμοποιούν βία· οι Σιού αγριεύουν· ο Πιάσε-την-Αρκούδα πυροβολεί τον Κεφάλι Βούβαλου. Ακολουθεί πιστολίδι. Μέσα στον πανικό, σκοτώνονται επιτόπου 6 πράκτορες, 7 Σιού και ο Καθιστός Βούβαλος.

Νεκρός από μια σφαίρα εξ’ επαφής στο στέρνο και μια στο κεφάλι, εκείνο το θλιβερό για την ινδιάνικη Ιστορία ξημέρωμα της 15^ης Δεκέμβρη 1890…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ... ΝΑΖΙΣΜΟΣ

ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑΖΙΣΜΟΣ...?

Τότε έκαναν αυτά...

Τώρα αυτά...

(στέκι μεταναστών στα Χανιά)

Ποτέ ξανά...

Γιατί δεν πάτε κατά την Κάνδανο να γράψετε αγκυλωτούς σταυρούς...?

Να σας παραλάβουν οι παππούδες εκεί...

Οι μετανάστες είναι πιο εύκολος στόχος,ε?

Ποτέ ξανά...

Baby... από τον Devendra Banhart

Baby
I finally know what im going after
I'm learning to let in all the laughter
Holy Moley you´re so funnny
You Crack me up, you crack me up

Look out for dreams that keep returning
'Cause magic ain´t no hand-me-down yearning
You feel it, you want it, the way I want you babe

Traveling by choo-choo train
We know where we just don´t know when
Like some everlasting onion that I love

Never heard a better bad joke said outloud
You flip-flop and I wall out
Can you believe it
I can´t believe it but it's true

You're giving eighty billion years of giggling
A whole new world to live in
But this one's real, this one's real, this one's real

Like some hog tied Kangaroos
You be one and I'll be one too
We play it goofy or we play it cool

Everything that happened
You know it don't mean a thing to us
'Cause so much is gonna happen
Because

You showed me a sunset overflowing
But who cares where it's going
As long as you're next to me

Βίντεο εδώ...

Μερικές Πράσινες Προτάσεις...

... για την βελτίωση της ΕΛ.ΑΣ:

- Τώρα που θα καταργηθούν τα χημικά, να μας ρίχνουν πιπέρι βιολογικής καλλιέργειας (και να μαζεύουν, μετά, τα μεταλλικά υπολείμματα τους και να τα ανακυκλώνουν).

- Οι μηχανές που θα πέφτουν πάνω μας να είναι υβριδικές (με ηλεκτροκινητήρες) και να μην καταναλώνουν βενζίνη.

- Οι προσαχθέντες να μεταφέρονται με τα πόδια στα τμήματα για να αποφορτίζονται οι πόλεις μας από τα περιπολικά.

- Οι τσάντες που θα μας φορτώνουν να είναι από ανακυκλωμένα υλικά... και όταν μας κλείνουν μέσα με ψευδείς κατηγορίες, να ανακυκλώνουν το μπυρομπούκαλο που αυτοί έβαλαν στην τσάντα και να επαναχρησιμοποιούν την τσάντα.

- Τελευταία θα θέλαμε οι φυλακές, που όπως φαίνεται θα γεμίσουν πιο ασφυκτικά από ότι μέχρι τώρα, να τροποποιηθούν με βάση τις αρχές τις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Έτσι οι κρατούμενοι δεν θα διαμαρτύρονται που είναι στοιβαγμένοι μέσα, αφού τα κελιά θα είναι ευάερα και ευήλια.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ελληνική Αστυνομία που έδειξε κατανόηση που διαδηλώσαμε και φέτος και δεν σκότωσε κανένα από εμάς...

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου που έχει ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ και ο Tom Bobandil επιθυμεί να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις... Έτσι ο κύριος χρυσοχοΐδης θα κατανοήσει ότι οι διαδηλωτές δεν διαφωνούν με το "αντιεξουσιαστικό" πλάνο του για την προστασία του πολίτη, αλλά έχουν εξοργιστεί που δεν προχωράει γρήγορα η "πράσινη ανάπτυξη".

Σήμερα ξύπνησα...

... και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ο Γκούφυ.

Τι κάνεις Γκούφυ στο μυαλό μου?

ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ...

"...Χαζεύω το φεγγάρι, πάω να ευχηθώ, μια μαυρόγατα γυρνάει και με κοιτάει, μια φωνή με κανακεύει, το ξέρω ότι μπορεί να μην θέλω να τα ζήσω αυτά που εύχομαι, το ξέρω ότι ερωτεύομαι μονόδρομα, για να ζω εγκαταλείψεις και γυρισμούς και ξέρω ακόμη πως δεν μπορώ να ευχηθώ για τις μέρες που έρχονται ή για το δίκιο, για αυτά μπορώ μόνο να κάνω κι αυτό το μπορώ το έχουν πιάσει στο κόψε ράψε, μην τυχόν και περισσέψει οργή..."

Αναδημοσίευση από τα analwsima...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Δευτέρα μεσημέρι, και ο φίλος σας ο Θερσίτης ταξιδεύει με το τραίνο προς Αθήνα, «διά υπόθεσην του», όμως όλοι στο βαγόνι (κυρίως δε οι κυρίες) είναι ανήσυχοι και τηλεφωνούν συνεχώς: «Πως είναι η κατάσταση;» «Γίνονται ακόμη φασαρίες;». Κι εγώ απορώ: τι λέει, μήπως να κατεβάσουμε και τα τανκς στους δρόμους;!;!

Είναι μεσημέρι Δευτέρας, 8^ης Δεκεμβρίου 2008 και στην Αθήνα έχει ξεκινήσει ήδη το νταβαντούρι. Εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα, μέχρι που έφτασα στην Αθήνα (αυτά συμβαίνουν όταν δεν βλέπεις τηλεόραση…)· εκεί, το άτομο που θα με φιλοξενούσε μου έριξε μια λεκτική σφαλιάρα, οπότε κατενόησα το εξής: μπάτσος σκότωσε πιτσιρικά. Αργότερα, θα μάθω με ακρίβεια ότι ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15-16 χρονών, έχει πυροβοληθεί από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια, γύρω στις 21:00 μμ του Σαββάτου, 6^ης Δεκεμβρίου 2008. Το φυσικό επακόλουθο αυτής της κίνησης συνοψίζεται στα 4 γράμματα μιας λέξης της πλούσιας ελληνικής γλώσσης: ΧΑΟΣ!!!!! Από τα τέλη του 2004, οπότε και λήγει η περίοδος χάριτος της Ν.Δ. στην εξουσία, λόγω Ολυμπιακών, η διαφθορά της κυβέρνησης τρέχει από τα αυτιά. Ένα κόμμα, έτσι γι’ αλλιώς αντιδραστικό και συντηρητικό, αποτελούμενο κατά 95% από σκατόφατσες (είναι ΚΑΙ αισθητικό το θέμα…) που δεν έχουν δει εξουσία 11 ολόκληρα χρόνια, μα ελάτε στη θέση τους! Δεν θα ρημάξουν τα ταμεία; Δεν θα κλέψουν τα ελάχιστα που άφησαν οι προηγούμενοι; Δεν θα αυθαιρετήσουν υπέρ ημετέρων; Στην Ελλάδα βρισκόμαστε! Αλλά το να δίνεις ένα όπλο, με αληθινές σφαίρες, σε ανθρώπους με κάβλα την εξουσία, που ο αγαπημένος τους ήρωας είναι ο Ράμπο και να τους στέλνεις για περιπολία στον δρόμο… Μην απορείς που θα θερίσεις θύελλες, όταν ο ανεγκέφαλος εξουσιοδοτημένος κουμπουροφόρος ρουφιάνος σου σκοτώνει αθώα πιτσιρίκια. Και όποιος δεν γνωρίζει τα όρια της κοινωνικής οργής, ας μείνει σπίτι και να μην κατεβαίνει στις εκλογές. Διότι, κύριε, έκλεψες από τα ομόλογα, έκλεψες από την Siemens, έκλεψες από το Βατοπέδι, ενώ είχες φροντίσει εξ αρχής να μαγειρέψεις τα νούμερα, βάζοντας τις αδήλωτες πουτάνες να συμβάλουν στο ΑΕΠ, μας τάραξες στις υποκλοπές, την στιγμή που οι δικοί σου τραβούσαν dvd με τις αθλιότατες προστυχιές τους για ένα διορισμό και δεν θυμάμαι τα υπόλοιπα, έχω χάσει τον λογαριασμό, ε, δεν θα μας σκοτώσεις και τον γιο ή την κόρη! Άντε και γαμήσου! Τα όσα ακολούθησαν εκείνη την ημέρα, είναι ιστορία… Για την ακρίβεια, έχουν ήδη μπει στην Ιστορία, αλλά δεν πέρασαν, είναι ακόμη εδώ. Μπορεί το ντεκόρ από μπλε να έγινε πράσινο, αλλά το βαθύ πράσινο, το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα κάνει τα ίδια ακριβώς με τους προηγούμενους, τα ίδια ακριβώς που έκανε το ίδιο παλαιότερα. Κι έχει ήδη βάλει μπρος εξ αρχής ο Χρυσοχοΐδης (υπουργός Αστυνομίας, έτσι το λέγανε πάντα, και μην ακούω ηλίθιους ευφημισμούς για «προστασίες του πολίτη»...) Το θέμα είναι μην τυχόν κι εμείς ξεχάσουμε. Μην ξεχάσουμε το χαμό στους δρόμους· μην ξεχάσουμε τη μαζικότητα· μην ξεχάσουμε να δεκαπλασιάζουμε τις διεκδικήσεις μας, ώστε στο τέλος να βγαίνουμε πάντα κερδισμένοι· και επειδή αρχίζω κι ακούγομαι σαν μανιφέστο ή προκήρυξη του ΚΚΕ, μην ξεχάσουμε το Αλέξανδρο, που μπορεί να μην ήταν ο Λαμπράκης, αλλά…

Απλώς, μην ξεχάσουμε τι έγινε στις 6 Δεκέμβρη 2008 κι εφεξής…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Και αυτές οι νύχτες θα'ναι του Αλέξη...

ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

" Μπορεί ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης να βγάζει στον δρόμο όλο και περισσότερους αστυνομικούς, ωστόσο η Eurostat αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα από τις πιο προηγμένες....

...Ταυτόχρονα έχουμε τους περισσότερους αναλογικά αστυνομικούς απ' όλα σχεδόν τα κράτη της Ε.Ε. Στην Ιταλία των πέντε φορές περισσότερων κατοίκων έχουν λίγο πάνω από τους διπλάσιους (106.000), στη Βρετανία 140.514, ενώ στη Σουηδία μόλις 18.000. Κράτη σαφώς πιο ανεπτυγμένα και οικονομικά εύρωστα αλλά παραδόξως με περισσότερο έγκλημα. "

αναδημοσίευση από την ελευθεροτυπία... το πλήρες κείμενο εδώ.

Γιατί στην αρχαία Αθήνα είχαν σκλάβους να κάνουν τους αστυνομικούς; Μήπως γιατί ο ελεύθερος πολίτης προτιμούσε να δουλεύει, να ρητορεύει, να γυμνάζεται, να λιάζεται ή ότι άλλο ήθελε και δεν καταδεχόταν να κάνει τον αστυνομικό;

Δεν γίνεται τα όνειρα των νέων ανθρώπων να είναι να γίνουν μόνιμοι στο στρατό ή να καταφέρουν να χωθούν σε καμιά αστυνομία. Προφανώς κάτι πάει λάθος. Δεν μιλάω για την κατηγορία ανθρώπων που γοητεύονται με την ιδέα ότι θα έχουν το δικαίωμα να δέρνουν και να διατάζουν.Αυτοί ούτως η άλλως είναι καμμένα χαρτιά. Μιλάω για την κατηγορία των παιδιών που δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο. Ξέρω πολλούς. Ξέρατε ότι για επ.οπ. στην αεροπορία έκαναν τα χαρτιά τους 50.000 άτομα; Ε δεν είναι και τόσο φοβερή η δουλεία του επ.οπ. που να δικαιολογεί τόσα άτομα.

Αυτό βέβαια δεν προβληματίζει κανένα...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

27 Νοεμβρίου 1095.

Μεσαίωνας, που λέτε, ωραία εποχή! Ο Βασιλιάς στριμωγμένος, οι δούκες και οι κόμητες καβάλα, με τους τενεκέδες στο κεφάλι, οι δουλοπάροικοι πεινασμένοι, φαΐ λίγο, αρρώστιες πολλές, πανούκλα, φυματίωση, ααα! Ωραία εποχή! Και ο πάπας Ουρβανός ο 2, μόλις έχει κλείσει τη σύνοδο της Κλερμόντ («18-26 Νοεμβρίου 1095, Κλερμόντ Προβηγκίας, Γαλλία. Είστε επίσκοπος, ιερέας ή διάκος; Δηλώστε συμμετοχή! Οι σύνεδροι θα λάβουν βεβαίωση συμμετοχής…» κτλ., κτλ.). Είναι η εποχή που έχει εκείνο το χοντρό πρόβλημα με την «διαμάχη περί περιβολής» με τον γερμανό αυτοκράτορα (για το ποιος θα χρίζει επισκόπους· ποιος την έχει πιο μεγάλη, δηλαδή. Την εξουσία, εννοώ!) και θέλει να ξεμπερδεύει. Εμάς τι μας νοιάζει, θα μου πείτε. Αν σκεφτείτε τα όσα κήρυξε ο πάπας για την τελετή λήξης της συνόδου, και εμάς νοιάζει, και τους Ιταλούς, και τους Σύριους, και τους Εβραίους, και τους Σαρακηνούς εν γένει, και τα Βαλκάνια ολόκληρα, και τους Ισπανούς. Μα τι κήρυξε πια, ο πάπας, εκείνη τη μέρα;!; Κήρυξε τον πόλεμο κατά των απίστων! Την ανάκτηση των Αγίων τόπων! Την ανακατάκτηση των χριστιανικών εδαφών της Ισπανίας! (Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως). Μα, θα ρωτήσετε, ο πόλεμος δεν είναι αντίθετος με την χριστιανική ιδεολογία; Ναι, αλλά από το 40 μ.Χ. μέχρι το 1095, παρεμβάλλονται 1000 χρόνια σκέψης περί πολέμου που εξελίσσεται… χέρι-χέρι με τον χριστιανισμό. Και στο κάτω-κάτω, άμε στο διάολό, που θα αμφισβητήσετε και τον πάπα! Αφού είπε ο πάπας πόλεμο, πόλεμο! Τελείωσε! Φεύγουμε για την Ιερουσαλήμ, για προσευχή, νηστεία και… σφαγή, προς σωτηρία των αμαρτωλών ψυχών ημών, και το ταξίδιον τούτου καλούμενον Σταυροφορία, ημείς κληθεισόμεθα Σταυροφόροι. Και εγένετο σεισμός και καταποντισμός μέγας, διότι εγένετο Σταυροφορία η 1^η, και άρχισε το πήγαινε-έλα στην Μέση Ανατολή και ο πόλεμος και η σφαγή και η μισαλλοδοξία και η ομαδική βλακεία…

Διότι ένας πάπας Κόπανος, εεεε, συγγνώμη, Ουρβανός εννοώ, κήρυξε την Σταυροφορία, μια 27^η Νοεμβρίου του σωτήριου έτους 1095… Βοήθεια μας! (και βοήθεια, γενικώς!).

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ (στην Ελευθεροτυπία)

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομοϋστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ορύωνται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σε αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στην παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι «γιάφκα», την παρέα «οργάνωση» και τα άτομα που πήγαιναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλει φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο «σεβαστό προφίλ» στα μάτια της κοινής γνώμης και τη «μεγάλη επιτυχία επί 17Ν», δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα....

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας. Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραιναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το «CSI MIAMI» και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δε γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μην γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δυο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι’ αυτό δεν παρουσιάζομαι «αυτοβούλως» αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακκούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη...Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέυ και έλεγαν ότι «αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών» λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα...

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Τάξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια.

Και γι’ αυτό θα είμαι απόλυτη σ’ αυτά που έχω να πω. Παρ’όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζει ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι’ αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοΐδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για «παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειες τους και η δημοκρατία πρέπει να ‘ναι επιεικής» και απ’ την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήριά τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια.

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ
12-11-09

Για να ακουστεί και η γνώμη της... γιατί βαρεθήκαμε τους άθλιους που μιλάνε στα δελτία ειδήσεων...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

17 Νοεμβρίου 1869 ήταν,

κάτω από τον, ασχέτως εποχής, ανελέητο αιγυπτιακό ήλιο, όταν η αυτοκράτειρα των Γάλλων, Ευγενία, εγκαινίαζε ένα δημόσιο έργο που θα άλλαζε την όψη του κόσμου. Ήδη από τις αρχές της 2^ης χιλιετίας προ Χριστού, οι Φαραώ το είχαν προσπαθήσει, ο Μέγας Βασιλεύς (της Περσίας, ντε!) κάτι είχε πετύχει, αλλά αυτοί που θα έκαναν την δουλειά όπως έπρεπε και στην τρίχα θα ήσαν οι Γάλλοι. Ήδη από την εποχή της «αιγυπτιομανίας» που είχε χτυπήσει το Παρίσι στα τέλη της Γαλλικής Επανάστασης, όταν ο Ναπολεών εκστράτευσε κατά των Μαμελούκων της Αιγύπτου, μηχανικοί και άλλοι διαβασμένοι που τον είχαν συνοδεύσει, μετρούσαν στάθμες και έκαναν υπολογισμούς: θα μπορούσε να ανοιχτεί μια ευθεία διώρυγα μεταξύ Μεσογείου και Ερυθράς θαλάσσης; Η απάντηση ήταν τελικά «ναι!», αλλά δεν συνέφερε, διότι μέχρι τα 1840-1850, ελάχιστα πλοία είχαν ατμομηχανές, όλα πήγαιναν ακόμη με πανιά· και η διάβαση της διώρυγας θα χρειαζόταν μεγάλη ιπποδύναμη… Σιγά-σιγά όμως όλο και περισσότερα εμπορικά πλοία εκμεταλλεύονται τον ατμό, και παρά τις διάφορες παλινωδίες, αντιρρήσεις, και μουρμούρες, τελικά η αιγυπτιακή διοίκηση αφήνει την γαλλο-βελγική Παγκόσμιον Εταιρία του θαλασσίου καναλιού του Σουέζ, του Φερντινάν Ντε Λεσσέπς, να ξεκινήσει εργασίες διάνοιξης, στα 1859. Οι Βρετανοί έχουν φρίξει στο μεταξύ, τρελαίνονται στην ιδέα ότι οι Γάλλοι θα βάλουν χέρι στην ανατολική Μεσόγειο, που είναι δική τους, δική τους, δική τους! Με τη μία, αρχίζουν και βάζουν λόγια στους Οθωμανούς που κατέχουν (ονομαστικά περισσότερο, παρά ουσιαστικά) την Αίγυπτο, αλλά ο Ναπολεών Γ’, αυτοκράτωρ Γάλλων, επεμβαίνει και, παρά την γκρίνια και τις μαμουνιές των Εγγλέζων, τελικώς, στις 17 Φλεβάρη 1867, ένα πλοίο διασχίζει για πρώτη φορά την Διώρυγα του Σουέζ: 190 km μήκος, 345 m μέγιστο πλάτος και 22,5 m βάθος. 1,5 εκατομμύρια αιγύπτιοι εργάτες βγήκαν από την ανέχεια (πέθαναν βέβαια και καμιά 100.000) και 21.000 Γάλλοι απέκτησαν μετοχές της Εταιρίας, ενώ το υπόλοιπο 44% έμεινε στην Αίγυπτο. Το εμπόρευμα, οι επιβάτες, ακόμη και ο στρατός, θα μπορούσε πλέον να κερδίσει πολλές εβδομάδες ταξιδιού, αντί να κάνει τον γύρο της Αφρικής.

Επισήμως, από την 17 Νοεμβρίου 1869, ημέρα εγκαινίων της Διώρυγας του Σουέζ…

ΥΓ.: Μην νομίζετε πως ξέχασα την επέτειο του Πολυτεχνείου· αλλά αυτή είναι μια επέτειος που δεν διαβάζεται, αλλά ζείται. Δεν είναι ανάμνηση, αλλά μνήμη, και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να διατηρηθεί.

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΕΛΛΑΔΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1 - 0...

Ο Νίτσε πήρε κίτρινη κάρτα γιατί είπε στον διαιτητή ότι δεν έχει ελεύθερη βούληση... χαχαχα

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ...

Ο Μικρός Ποδηλατάκης: Οδηγίες για την κυκλοφορία στην Αμαξομπετοχώρα!

σκίτσο του Μπουρούχου...

ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ Η ΦΙΕΣΤΑ...

στο Βερολίνο, δεν μας λέτε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα τείχη... π.χ. στην Παλαιστίνη...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

Είναι μερικές διαβολεμένες συμπτώσεις που σε κάνουν και χάνεις τα μυαλά σου. Έτσι την έχουν πάθει για παράδειγμα οι Γερμανοί με την 9η Νοεμβρίου: επί 150 χρόνια, την βρίσκουν μπροστά τους!

Στα 1848, οπότε όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φλέγονται από τις επαναστάσεις της «Άνοιξης των Λαών», την 9η Νοεμβρίου είναι που η Αντίδραση βάζει μπρος να τις ξεκάνει. Οι Αυστριακοί, οι αντιδραστικότεροι όλων, εκτελούν εκείνη την ημέρα τον Robert Blum, έναν Σάξονα, εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου της Φρανκφούρτης, το οποίο συζητάει περί της ένωσης των γερμανικών κρατιδίων (που, την εποχή αυτή, είναι δεκάδες και σκόρπια). Ό κ. Blum, μέλος της δημοκρατικής πτέρυγας, των πιο αριστερών δηλαδή, στέλνεται για πολιτική δουλειά στη Βιέννη, καταλήγει όμως στα οδοφράγματα, συλλαμβάνεται και εκτελείται από τον τακτικό στρατό. Κατόπιν τούτου, η μοναρχική αντίδραση δεν σταματάει πουθενά. Fast forward και στα 1923, ένας παρασημοφορημένος γερμανός απόστρατος του Πρώτου Παγκοσμίου, επιχειρεί ένα πραξικόπημα με κέντρο μια… μπυραρία! Είναι βραδάκι της 8ης προς 9η Νοέμβρη, ο πραξικοπηματίας είναι ο γνωστός κόμιξ ήρωας, ο Χιτλεράκος, το πραξικόπημα καταλήγει σε φιάσκο κι ο Χίτλερ στην φυλακή, όπου και θα γράψει το «Ο Αγών μου». Κρυόμπλαστρο αστείο: ακριβώς 15 χρόνια αργότερα, μετρημένα μέρα-μέρα, στις 9 Νοεμβρίου 1938, ο ίδιος Χιτλεράκος είναι όχι μόνον ελεύθερος, αλλά και κύριος της εξουσίας του Γερμανικού κράτους. Με αυτήν την ιδιότητα, εξαπολύει το πρώτο επίσημο εβραιοκυνηγητό, την γνωστή «Νύχτα των κρυστάλλων», σπάζοντας, ρημάζοντας και ληστεύοντας συναγωγές, μαγαζιά και σπίτια εβραίων πολιτών. Αφού ρίξει την Γερμανία στον καταστρεπτικό πόλεμο ever, κι αφού αυτή γίνει ερείπιο από την επέλαση των Συμμάχων, η χώρα χωρίζεται στα δυο: σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία. Το άτυχο Βερολίνο, ως ιστορική πρωτεύουσα, διχοτομείται με το περίφημο «τείχος του αίσχους», το τείχος του Βερολίνου, χτισμένο στα 1961 από την ευρηματική και πανέξυπνη κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας. Μέχρι που, από μια λάθος συνεννόηση, η Ιστορία ξαναπαίρνει το δρόμο της, οι άνθρωποι ουρλιάζουν από χαρά και το Βερολίνο ενώνεται, διότι το Τείχος πέφτει στις 9 Νοεμβρίου 1989.

Τεράστια ανακούφιση για τον σύγχρονο άνθρωπο… Ακόμη και για όποιον μπορεί να ήταν μόλις 2-3 χρονών εκείνη την εποχή και δεν σκάμπαζε από πολιτική…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ))

6 Νοεμβρίου 1917.
Ή και 24 Οκτωβρίου. Μπαρδόν;

Μην μπερδεύεστε: βρισκόμαστε στην οπισθοδρομική Ρωσία του 1917, όπου ισχύει ακόμη το παλιό ημερολόγιο, το ιουλιανό. Οπότε, εάν σας ρωτήσουν «Πότε έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση;» κι απαντήσετε «Τον Νοέμβρη.» είστε καλυμμένοι… Διότι, σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο, βράδυ 6ης Νοεμβρίου προς 7η ξεκινούν τα γεγονότα που θα μείνουν στην Ιστορία ως Οκτωβριανή Επανάσταση (αστείο, ε;). Η Ρωσική Επανάσταση (ως σύνολο) έχει ξεκινήσει ήδη από τον Φλεβάρη της ίδια χρονιάς, με την παραίτηση του Τσάρου και τον σχηματισμό «αστικής» κυβέρνησης, υποχρεωμένης να διενεργήσει εκλογές για να δουν τι θα απογίνει με το πολιτειακό, και να τερματίσει τον πόλεμο εναντίον Γερμανών και Αυστρο-ούγγρων (μην ξεχνάμε ότι είμαστε στα μέσα του Α’ Παγκοσμίου). Το γεγονός και μόνο ότι δεν πράττει το δεύτερο, αντιθέτως μάλιστα, εξαπολύει νέα επίθεση στο μέτωπο, φέρνει τον λαουτζίκο –που πληρώνει σε χρήμα και αίμα τον πόλεμο–¬ στο αμήν. Λένιν και Τρότσκυ, αρχηγοί των Μπολσεβίκων και μείζονες πολιτικοί παράγοντες προ πολλού, αντί να περιμένουν το 2ο παν-ρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ, όπου έτσι κι αλλιώς θα κερδίσουν πλειοψηφικά, ακολουθούν τις μάζες που θέλουν την εξουσία εδώ και τώρα. Χωρίς καμιά έγνοια και μέρα μεσημέρι, η Επαναστατική Στρατιωτική Επιτροπή υπό τον Τρότσκυ ετοιμάζει την εξέγερση για την κατάληψη της Πετρούπολης. Το κλείσιμο μιας εφημερίδας από την κυβέρνηση είναι μια απλή και καλή αφορμή: από τις 2 τα ξημερώματα 7ης Νοεμβρίου μέχρι το πρωί, όλα τα νευραλγικά σημεία της πόλης (Κεντρικό Τηλεγραφείο, Ταχυδρομεία) έχουν καταληφθεί και, στις 10 το πρωί, ο Λένιν κηρύσσει την μεταβατική κυβέρνηση έκπτωτη, ενώ τα Χειμερινά Ανάκτορα, έδρα της… πρώην κυβέρνησης, πέφτουν το επόμενο βράδυ· σύνολο νεκρών: 6· η δε περίφημη βολή του καταδρομικού «Aurora» εναντίον των Ανακτόρων ήτο… τζούφια (κι αφήστε την ύστερη σοβιετική προπαγάνδα να λέει). Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κόκκινης Φρουράς ήταν να σταματήσει την έφοδο του λαού στην… κάβα των Ανακτόρων και το πώς θα ξεφορτωθεί τους σουρωμένους!

Κι ενώ ένα από το δυσκολότερα… πειράματα της ανθρώπινης ιστορίας ξεκινάει, οι περισσότεροι Πετρουπολίτες συνεχίζουν να παίρνουν το τραμ, να πηγαίνουν στον φούρνο ή το θέατρο, διότι κανείς δεν πήρε είδηση τι συνέβαινε εκείνη την 7η Νοεμβρίου 1917…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Darwin's nightmare ή (κατά την γνώμη μου) ο εφιάλτης του ανθρώπινου είδους

Ο εφιάλτης του ανθρώπινου είδους... ένας πολύ καλό ντοκιμαντέρ... ας ξανασκεφτούμε από που προέρχονται όλα αυτά τα προϊόντα που υπερ-καταναλώνουμε...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

28 Οκτωβρίου 1940.

Ναι, ναι, σπαστικό - ξεσπαστικό, είμαι εδώ για να θυμίσω την εθνική μας εορτή. Αλλά από την ανάποδη (τι νομίζατε, δηλαδή;). Είναι, που λέτε, 3 η ώρα, αξημέρωτα, και ένας Ιταλός πρεσβευτής σε μια χώρα που λέγεται Ελλάδα ξυπνάει τον πρωθυπουργό της χώρας, που είναι λίγο και δικτάτορας της, Μεταξά τονε λένε και είναι και θαυμαστής των φωτισμένων ανθρώπων, όπως ο Χίτλερ, ο Μουσσολίνι κι ο Φράνκο. Ο καλός Ιταλός πρεσβευτής φέρνει στον καλό δικτάτορα ένα μπιλιετάκι από την φασιστική κυβέρνηση της χώρας του, το οποίο ζητάει από τον καλό δικτάτορα να παραδώσει αμαχητί τη χώρα του, ώστε να διευκολύνει το αγαθό έργο της ιταλικής πολεμικής μηχανής. (Ο κύριος Μουσολίνι θέλει να δείξει στον φίλο του, τον Αδόλφο, ότι και οι Ιταλοί ξέρουν να πολεμούν, όχι μόνο οι Γερμανοί, γι’ αυτό, καταλάβατε;). Ο καλός δικτάτορας Μεταξάς θα ήθελε πολύ να βοηθήσει και να παραδώσει έως και τα κουμπιά από το σώβρακο του στους Ιταλούς, διότι σέβεται και αγαπάει τον φασισμό, αλλά, να, αν παραδώσει την χώρα, ο λαός θα τον πάρει με τις πέτρες κι αυτό θα ήταν κακό, ω, τι κακό που θα ήταν! Ο πρεσβευτής, που έχει αφήσει και τα μακαρόνια στη φωτιά, του λέει ότι μέχρι τις 6:00πμ πρέπει να έχει παραδοθεί, αλλιώς, λυπάται πολύ αλλά δυστυχώς θα αναγκαστεί να κάνει ντου στρατιωτικό. Ο καλός δικτάτορας το σκέφτεται, είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, θέλει να κάνει το χατίρι στους Ιταλούς, αλλά να μην κάνει και τέτοιες εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία. Τελικώς, ρωτάει τον Ιταλό «Alors, c’est la guerre ?» («Δηλαδή, πόλεμος;»· διότι την ωραία εκείνη εποχή, αι διπλωμάται ομιλούσιν ακόμη γαλλιστί μεταξύ των, όχι σαν σήμερις που μιλάνε μόνο τα ξεπλυμένα τα εγγλέζικά, το φελέκι μου…). Ο Ιταλός σηκώνεται και φεύγει χωρίς να πει κουβέντα, θα κοίταξε φαίνεται το ρολόι του και είδε ότι παράβρασαν τα μακαρόνια και θα λασπώσουν. Ο καλός κος Μεταξάς έχει αγχωθεί και δεν ξέρει τι να κάνει. Ευτυχώς, ξέρουν οι φαντάροι στα σύνορα: όταν οι Ιταλοί θα εμφανιστούν –και μάλιστα πολύ πριν λήξει το τελεσίγραφο!– αρχικώς θα απορήσουν και κατόπιν, θα τους πάρουν στο κατόπι. Επί 3-4 μήνες οι περήφανοι Ιταλοί θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν, θα χάσουν την μισή Αλβανία και το μισό στρατό τους και μόνο η επέμβαση του Χιτλεράκου θα τους σώσει από το απόλυτο ξεβράκωμα.

Η Ελλαδίτσα μπαίνει κουτσαίνοντας στον Β’ Παγκόσμιο στις 28 Οκτωβρίου 1940 για να νικήσει αρχικά… αλλά όχι για πολύ…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (KOOP)

Let's go to koop islands...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

24 Οκτωβρίου 1929.

Η Κρίση! Η Κρίση! Η κατάρρευση του συστήματος! Το τέλος του καπιταλισμού!...

Ναι, καλά! Κάντε όνειρα, παλικάρια… Διότι αυτά ακουγόντουσαν και πριν από 80 ακριβώς χρονάκια. Το σύστημα κόντευε να τινάξει τα πέταλα και, κομμουνιστές, απανταχού αναρχο-συνδικαλιστές και λοιποί σοσιαλίζοντες ευαγγελίζονταν την πτώση του καπιταλισμού. Θέλετε να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε; Ας προσπαθήσουμε. Παίρνουμε ένα χρηματιστήριο, κατά προτίμηση αμερικάνικο· το γεμίζουμε με αρπακτικά που το μάτι τους γυαλίζει μόλις δουν μισό δολάριο. Τα αρπακτικά πουλάνε μετοχές με βερεσέ: «Αχ, δεν μου περισσεύουν λεφτά, γράφ’ τα, κυρ-Μπιλ, και θα στα πληρώσω την πρώτη του μηνού». Τα έγραφε ο κυρ-Μπιλ, αλλά, μπαταξής επί μπαταξή, όλοι τρέχανε να αγοράσουν μετοχές και, επενδύσεις σε αυτήν την δύσμοιρη και πολυλιβανισμένη «αληθινή οικονομία» πουθενά. Κάποιοι μουρμούριζαν ήδη από τις αρχές του 1929: «Παιδιά, κάτι πάει στραβά, σαν φούσκα μου φαίνεται η υπόθεση. Θα μας στοιχίσει άσχημα!». Οι άλλοι τους παίρνανε στο ψιλό: «Ρε, α’ πάγαινε από ‘δω, τώρα που βρήκαμε τον μήνα που θρέφει τους έντεκα;!». «Παιδιά, η αυτοκινητοβιομηχανία πέφτει!». «Ρε, α’ τράβα να ρουφήξεις τα’ αυγό σου!». Όταν όμως την Μαυρή Πέμπτη, 24 Οκτώβρη, η φούσκα σκάει σαν κακό σπυρί που σπάει, το ποίον πέφτει σαν σκοτσέζικο ντους στα κεφάλια των εξυπνάκηδων της προηγούμενης μέρας. Κι επειδή, Οικονομία είναι το φριχτό δημιούργημα που ζει στα αρρωστημένα μυαλά ορισμένων νοσηρών διεστραμμένων, πράγμα που σημαίνει ότι εμείς οι κοινοί άνθρωποι δεν γίνεται να την καταλάβουμε, την αφήνω κατά μέρος και εστιάζω στο ουσιώδες: ότι προκειμένου να ανέβουν ξανά οι τιμές και να ξαναπάρει μπρος η οικονομία, οι Αμερικάνοι πότιζαν τα 2/3 της σοδειάς πορτοκαλιών με πετρέλαιο, ενώ 5μέτρα πιο κάτω, οι άνεργοι, που κατάντησαν τέτοιοι λόγω του Μεγάλου Κραχ το οποίο επέβαλλε τέτοιες πρακτικές, σκυλοπεινούσαν ή και πέθαιναν από αβιταμίνωση. Αν αυτή είναι η Οικονομία, τότε να την βάλλουν στον κώλο τους (και με το συμπάθιο). Διότι, όταν μολύνεις το στοκ για να ανέβουν οι τιμές, ενώ ο κόσμος πεινάει, είσαι απλώς ανώμαλος και δεν γίνεται να αποκαλείσαι άνθρωπος… Και φυσικά, οποιαδήποτε ομοιότητα με τωρινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως ηθελημένη.

Ξεπερασμένη, η Μαυρή Πέμπτη, 24 Οκτώβρη 1929;…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ...από τον κ.Χρυσοχοΐδη

Για να μην ξεχνάμε τα οράματα του κ.Χρυσοχοΐδη... τις αρχές που θέλησε να περάσει στην κοινωνία.

ΕΞΩ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ...

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ....

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ...

Ο εδουάρδος ο αιχμηρός και τα μαγνητικά μηδέν...

(ή αγγλιστί edward sharpe & the magnetic zeros)

Δείτε τους εδώ

ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ...

" Παλιό- διαύγεια, χαζή συγκρότηση. Σπαταλάω για χάρη τους και πάντα βγαίνω λίγη. Η μάλλον ας χρησιμοποιησώ μια πιο τζογαδόρικη έκφραση, καίω τα χαρτιά μου, όχι κατ' ανάγκη τα καλύτερα, τυχαία διαλεγμένα. "

από το blog αναλώσιμα

ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ...

...πίστευε πως μπορούσε να είναι ζωντανός κι ευτυχισμένος μόνο εάν ήταν και οι άλλοι

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

12 Οκτωβρίου 1492.

2:00 πμ.

και επάνω στην ισπανική καραβέλα Πίντα ένας ναύτης φωνάζει "¡tierra a la vista!" (ελληνιστί: «γη εν όψει!»). Ο Ναύαρχος του Ωκεανού, όπως είναι ο πλήρης τίτλος που του απέδωσαν οι βασιλείς της Ισπανίας, Κριστόμπαλ Κολόν (ελληνιστί: Χριστόφορος Κολόμβος) έρχεται τρέχοντας και λέει του ναύτη «Εσύ δεν είδες τίποτα, μικρέ! Εγώ παρατηρώ αυτήν την γη εδώ και μια ώρα!». Ο Ναύτης κάνει μόκο και πάει να βλαστημήσει παραπέρα: μόλις έχασε τα 10.000 μαραβέδια που έταξε η Βασίλισσα σε όποιον έβλεπε πρώτος στεριά· σιγά μην άφηνε κοτζάμ Ναύαρχος να του φάνε το πριμ οι μαχαιροβγάλτες του πληρώματος του. Δεν έτρεξε αυτός να φιλήσει κατουρημένες ποδιές και να ζητάει βασιλικές ακροάσεις για να του τρώνε οι κανάγιες τα φράγκα! Ίδρωσε μέχρι να πείσει ότι η Γη μπορεί και να είναι στρόγγυλη κι ότι μπορείς να φτάσεις ανατολικά ταξιδεύοντας δυτικά. Κόπιασε μέχρι να βρει τα κατάλληλα πλοία και τους πιο άχρηστους και επικίνδυνους της ισπανικής κοινωνίας να τον συνοδεύσουν σε ένα τρελό ταξίδι, χωρίς επιστροφή(;), αφού κατάφερε να τραβήξει κάτι λεφτουδάκια από το βασιλικόν ζεύγος της Ισπανίας. Κουράστηκε και απελπίστηκε περισσότερο από όλους σε αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου 1492, με μια σκάλα στα Κανάρια, μπελάδες στη Θάλασσα των Σαργασσών και τις αδιάκοπες οπτασίες του κάθε κόπανου που νόμιζε ότι έβλεπε γη. Τελικά όμως να που τώρα δικαιωνόταν. Θα καθυστερούσε μέχρι το πρωί για να βρει η καραβέλα του, καθώς και τα άλλα 2 πλοία του, σημείο για να ακοστάρουν και θα αποβιβαζόταν σε αυτήν την γη που, σύμφωνα με τους ακριβής υπολογισμούς του (κούνια που τον κούναγε…) έπρεπε να βρίσκετε νότια της Ιαπωνίας και κάπου στην Ινδία. Άρα οι κάτοικοι έπρεπε να είναι Ινδιάνοι και σκόπευε να τους κατακτήσει εις το όνομα του βασιλέως Φερνάντο της Καστίγια-υ-Λεόν και προσφάτως και Αρραγών, και της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας.

Έτσι ο Κολόμβος αποβιβάστηκε στο αρχιπέλαγος των Μπαχάμας ανακαλύπτοντας την Αμερική. Κι εμείς ακόμη προσπαθούμε να καταλάβουμε αν δεν έκανε μια από τις μεγαλύτερες γκάφες της ιστορίας, εκείνη την 12^η Οκτωβρίου του 1492…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί, ήμαστε όλοι πακίστανοι

"Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι του νεκρού Πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν που όπως καταγγέλλουν οι συγγενείς του βασανίστηκε βάναυσα από άνδρες του Τμήματος Νίκαιας. Επικαλούμενοι περιγραφές του εκλιπόντος οι συγγενείς του καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί «του έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη, τον κρέμασαν και τον χτυπούσαν με ρόπαλα στο σώμα» και ότι «του έβαλαν καλώδια στα χέρια και στα γόνατα και του έκαναν ηλεκτροσόκ». Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν «έφυγε από το Τμήμα σε τόσο άθλια κατάσταση ώστε δεν μπορούσε να κάτσει ούτε σε μαξιλάρι και στη συνέχεια φοβήθηκε να πάει στο νοσοκομείο επειδή δεν είχε χαρτιά παραμονής, με αποτέλεσμα να καταλήξει». "

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από tvxs

"ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ" 'Η ΑΛΛΙΩΣ "A VAMPIRE STORY"

Ξυπνάω. Από τις γρίλιες μπαίνει ένα παράξενο αλλά συνάμα γνώριμο φως.Μου θυμίζει κάτι γνώριμο από παλιά αλλά μόλις ξύπνησα και δεν θέλω να ασχοληθώ παραπάνω. Πηγαίνω νωχελικά προς την κουζίνα αλλά θυμάμαι ότι χθες τελείωσε ο καφές, έτσι ντύνομαι, παίρνω το άσχημο πρωινό μου συναίσθημα και βγαίνω έξω μπας και πιω αυτόν τον καφέ επιτέλους!

Έξω το παράξενο φως γίνεται πιο έντονο και σαν να είναι πράσινο. Κάτι άλλαξε από χθες. Άσε που οι δρόμοι θυμίζουν σπίτι που την προηγούμενη έγινε πάρτυ... Ωχ μα είχανε πάρτυ χθες. Είχαμε εκλογές χθες!!!

Τρέχω γρήγορα στο πρώτο περίπτερο να δω ποιος βγήκε και... ουφ!!! Όλα καλά...

Νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Γεώργιος Παπανδρέου του Αντρέα. Αγχώθηκα προς στιγμή ότι θα χάναμε την σειρά, αλλά όλα εντάξει τελικά. Γυρνώντας σπίτι σκέφτηκα ότι επιτέλους θα ανοίξει και ο δρόμος για την Ντόρα να γίνει αρχηγός κόμματος και στην συνέχεια πρωθυπουργός (αρκεί να περιμένει μερικά χρονάκια μέχρι να ηττηθεί πάλι το ΠΑΣΟΚ).

Ευτυχώς και για τον κ.Μητσοτάκη θα εκπληρωθεί το συμβόλαιο που έχει συνάψει με τον χάρο (να δει την κόρη του αρχηγό και μετά να πεθάνει) και θα μπορέσει να αναπαυθεί εν ειρήνη. Για φανταστείτε όμως 3 χρόνια μετά από όταν γίνει η Ντόρα πρωθυπουργός να ρίξει την κυβέρνηση της ο κ.Σαμαράς και στην συνέχεια να ιδρύσει νέο κόμμα τον " πολιτικό χειμώνα". Τότε ο κ.Μητσοτάκης θα κάνει χρήση ενός κρυφού όρου του συμβολαίου (με τον χάρο είπαμε) και θα εμφανιστεί ξανά ως καταραμένος νεκροζώντανος (αγγλιστί vampire), για να κυνηγήσει τον ατρόμητο αυτόν πολιτικό που τα έβαλε 2 φορές με την οικογένεια Μητσοτάκη και φιλοδοξεί να επιβιώσει. Ο Μητσοτάκ van Dracul, λοιπόν, αφού θα ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα αίματος του Σαμαρά του Ατρόμητου, θα επιστρέψει, ήσυχα και ωραία, ικανοποιημένος πίσω στον άλλο κόσμο.

Στον απάνω κόσμο όμως, θα πρέπει να ξαναγίνουν εκλογές και μέσα σε πανηγυρικό κλίμα θα εκλεγεί ο διάδοχος του σημερινού πρωθυπουργού, Αντρέας Παπανδρέου του Γεωργίου... σας θυμίζει τίποτα το όνομα;

Σημείωση του συγγραφέα: Η ιστορία θεωρείται ρεαλιστικό σενάριο. Το μόνο πράγμα που θεωρείται απίθανο αλλά χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει την ιστορία, είναι το σημείο που αναφέρεται ότι τελειώνει ο καφές σπίτι μου.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΆΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ...

Ένα σχεδόν χρόνο μετά, βλέποντας περισσότερο με την λογική και λιγότερο με το συναίσθημα, το ζήτημα δεν νομίζω ότι είναι μόνο η καταδίκη του μπάτσου (το οποίο φυσικά δεν υποβιβάζω). Πιο μεγάλο ζήτημα κατά την γνώμη μου είναι η συνειδητοποίηση των μαθητών. Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι έπρεπε να σκοτωθεί ένα παιδί για να συμβεί αυτό, αλλά εστιάζω στο γεγονός ότι αυτή η γενιά πρώτη φορά βρήκε ένα λόγο να κατέβει στον δρόμο (τουλάχιστον τόσο μαζικά). Κατάλαβαν ότι μπορούν να είναι ο ένας δίπλα στον άλλο πραγματικά και όχι σαν ένα link στο facebook. Πέρασαν μερικές στιγμές πιο ελεύθερες, μακριά από την "κοινωνία του θεάματος" και τα πιόνια της που προσπαθούσαν μάταια να αναπαράγουν θέαμα. Όπως και να το δει κανείς ήταν πιο αληθινό. Θέλω λοιπόν να τους ξαναδώ στο δρόμο για κάθε τι που τους ενοχλεί. Η "προστασία του πολίτη" μάλλον θα γίνει από τον ίδιο και όχι από ορδές αστυνομικών.

- Στις 15/12 η δίκη για τη δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

1 Οκτωβρίου 1936.

Καλό μήνα, θα μου πείτε. Το ίδιο έλεγαν και οι Ισπανοί μεταξύ τους, αλλά που να ήξεραν… Ήξεραν βέβαια ότι ο στρατηγός Φράνκο είχε πάρει τα όπλα, αλλά όλα ήσαν ακόμη ρευστά: δεν ήξεραν τι θα τα κάνει που τα πήρε. Στη δεκαετία του ’30, όπου όλος ο δυτικός κόσμος έχει τρανταχτεί συθέμελα από το Μεγάλο Κραχ του 1929, κάποτε η Αριστερά κατάφερνε να πάρει την εξουσία για λογαριασμό του εργάτη. Και στην Γαλλία και στην Ισπανία. Εκεί μάλιστα, στα 1931 εκπαραθύρωσε και τον βασιλιά που παρήκμαζε από το… 1750! Ιδρύθηκε λοιπόν η 2η Ισπανική Δημοκρατία· όμως ταραχές, απεργίες… τελικά, ο Φράνκο παίρνει τον ισπανικό στρατό του Μαρόκου για να κάνει πραξικόπημα, λέγοντας όμως «Ζήτω η Ισπανία και ζήτω η Δημοκρατία» (η αστική, συντηρητική δημοκρατία, βέβαια). Η αριστερή κυβέρνηση κινητοποιείται για να εμποδίσει την περαίωση Μαρόκο-Ισπανία του στρατού, αλλά… σοσιαλιστές και αναρχικοί των πληρωμάτων των πλοίων μαλώνουν, παίζουν ξύλο μεταξύ τους (τι πρωτότυπο!) κι ο στρατός περνάει όμορφα κι ωραία στην Ισπανία και πάει να βρει τα υπόλοιπα στρατά στον Βορρά. Όλα αυτά το καλοκαίρι του 1936, οπότε και οι στρατηγοί αρχίζουν τους συνοπτικούς τουφεκισμούς στο σωρό. Κι εκεί που όλοι συνεχίζουν να αναρωτιούνται «Ναι, αλλά με το πολίτευμα, τι θα κάνει;», ο στρατηγός τους δίνει την απάντηση. Τη 1η Οκτωβρίου στο Μπουρχός, μετά από διάφορα μαγειρέματα, διαβουλεύσεις, παρεξηγήσεις, ο χενεράλ Φράνκο διορίζεται αρχηγός του Ισπανικού κράτους. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο επίσκοπος Σαλαμάνκας τον βλογάει, δίνοντας το «θρησκεία» που έλειπε από το «πατρίς, οικογένεια». Η Αριστερά στέλνει τις Διεθνής Ταξιαρχίες, ο Στάλιν μερικά τανκς, αλλά… σύντομα σοσιαλιστές, αναρχικοί, σταλινιστές και μαρξιστές θα αρχίσουν τα γνωστά αδερφικά φαγώματα (από αυτά που κόστισαν ΠΟΛΥ ακριβά στην Ιστορία) και…

Από εδώ και πέρα, ο δρόμος θα είναι σπαρμένος με πτώματα: Γκέρνικα, Έμπρο, Καταλονία, μέχρι την τελική νίκη του φρανκισμού. Μια νίκη που μπήκε σε τροχιά την 1η Οκτωβρίου 1936…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ...

ALICE RUSSELL-SEVEN NATION ARMY

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ - ΧΑΝΙΑ - 12& 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΟΥ)

8 Σεπτεμβρίου 1978.

Παρασκευή, σε μια μακρινή χώρα της Ανατολής που λέγεται Περσία (σήμερα την λέμε και Ιράν). Αυτή η μαγική χώρα έχει τραβήξει πολλά από την εποχή του Μεσαίωνα και εδώθε. Επί πολλά χρόνια την διεκδικούσαν διάφοροι Αφγανοί και Χαζάροι, ώσπου μια δυναστεία ενός Σάχη σταθεροποίησε την χώρα έως τα 1925. Κάτι παλικαράκια Εγγλεζάκια όμως, που θέλουν πετρέλαιο, μπαίνουν στο παιχνίδι και παριστάνουν τον Δερβέναγα, εκεί στα 1900· το ίδιο θα κάνουν μετά και κάτι Αμερικανάκια. Με λίγα λόγια, εκεί στις δεκαετίες ‘50 –‘60, ο Σάχης με την υποστήριξη των Δυτικών, στους οποίους πουλάει το πετρέλαιο ώστε να ευημερεί η χώρα, λύνει και δένει, φυλακίζει ή σκοτώνει, δικάζει ή απελευθερώνει. Υπάρχουν όμως πάντα κάποιοι στενοκέφαλοι που αρνούνται να κατανοήσουν τα αγαθά του καπιταλισμού· συγκεκριμένα, κάτι φανατικοί ισλαμιστές (που θέλουν να επιστρέψουν στην χρυσή εποχή του Μεσαίωνα και να διασκεδάζουν τα πρωινά του Σάββατου με δημόσιους λιθοβολισμούς) ή κάτι κομουνιστές… Αν ο Σάχης ήταν αρκετά έξυπνος και παραχωρούσε λίγες-λίγες μερικές ελευθερίες, το Ιράν θα ήταν ακόμη και σήμερα μια όαση πολιτικής σταθερότητας και μέγα διπλωματικό αποκούμπι των Αμερικάνων στην Ανατολή. Αντιθέτως, ο Σάχης συνέχισε να κάνει τον σκληρό, έχοντας απέναντι του: κομουνιστές, κοσμικούς φιλελεύθερους αστούς και ακραίους ισλαμιστές. Δυστυχώς, οι τελευταίοι έχουν τα μεγαλύτερα λαϊκά ερείσματα. Αποτέλεσμα: από τις αρχές του 1978, οι φανατικοί θρησκευτικοί ηγέτες, εις το όνομα του εξόριστου Αγιατολαχ Χομεϊνί, οργανώνουν συνεχείς διαδηλώσεις (κλέβοντας την μπουκιά από το στόμα των κομουνιστών) στις οποίες ο Σάχης απαντά βιαίως. Η οικονομία παγώνει μαζί με μισθούς και έργα και, 8 Σεπτέμβρη, οι ισλαμιστές ξαναχύνονται στους δρόμους. Ο Σάχης δεν έχει δακρυγόνα και δεν τον παίρνει να χρησιμοποιήσει αληθινές σφαίρες· απλώς, απλώνει τα άρματα και τον στρατό στους δρόμους, υπό το βλέμμα των ελικοπτέρων. Κάποιοι θερμοκέφαλοι, μέσα στο χάος της διαδήλωσης, σκοτώνουν μερικούς διαδηλωτές και κατηγορούν ως αποκλειστικό υπεύθυνο τον στρατό του Σάχη. Οι τελευταίοι του υποστηρικτές, μέσα και έξω από το Ιράν, τον εγκαταλείπουν. Οκτώβρης: παραλυτική γενική απεργία. Δεκέμβρης: παροξυσμός· εκατομμύρια οι διαδηλωτές στην Τεχεράνη.

1979: ο Σάχης πέφτει. Του είχε κοστίσει πολύ, αυτή η μικρή 8^η Σεπτεμβρίου…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Mother, should I trust the government?

Mother, should I run for president?
Mother, should I trust the government?
Mother, will they put me in the firing line?
Ooooowaa is it just a waste of time?

"mother" pink floyd

Στίχοι γραμμένοι πριν 30 χρονια...

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΛΠΕΣ...

ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ;

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ( 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ )

1 Σεπτεμβρίου 1939.

4:45 τα ξημερώματα. Δυνάμεις της Wehrmacht και του Σλοβακικού στρατού παραβιάζουν τα πολωνικά σύνορα σε όλο τους το μήκος. Μια δουλειά που ο Χιτλεράκος ήθελε να την κάνει στις 26 Αυγούστου, αλλά ήταν φαίνεται ψυχαναγκαστικός και ήθελε να ξεκινήσει την πρώτη του μήνα… Εισβολή και μάλιστα χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου! Πράξη ασύλληπτη αλλά κυρίως επικίνδυνη: ο Χιτλεράκος παίρνει το ρίσκο να παίξει με τα νεύρα και τις αντοχές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, που έχουν εγγυηθεί την ασφάλεια της Πολωνίας. Θα αντιδράσουν βίαια και άμεσα, μαγκώνοντας το Γ’ Ράιχ σε διπλό μέτωπο, όπως στα 1914, στον Μεγάλο Πόλεμο; Ο Χιτλεράκος θεωρεί ότι οι Εγγλέζοι και οι Γάλλοι είναι χέστηδες και ούτε να ψελλίσουν ένσταση δεν θα προλάβουν· και έχει δίκιο. Οι καλοί μας Σύμμαχοι είναι αγκυλωμένοι και δεν βγάζουν άχνα. Οι Πολωνοί αντίθετα ουρλιάζουν, βρυχώνται και ρίχνονται στην μάχη. Αντίθετα με τον γνωστό μύθο, οι Πολωνοί έφιπποι λογχοφόροι δεν έκαναν ποτέ επέλαση εναντίον των γερμανικών τεθωρακισμένων (ακόμα και ένας μουσουλμάνος εξτρεμιστής κατανοεί ότι θα ήταν ανώφελο: αν δεν μπορείς να πάρεις μερικούς μαζί σου στον τάφο, ποιο το κέρδος;). Και να ήθελαν, δεν γινόταν: το πολωνέζικό ιππικό ήταν υπό εξαφάνιση. Αυτός ο μύθος διαδόθηκε από τους Γερμανούς προκειμένου να τονίσουν την τεχνολογική ανωτερότητα της Wehrmacht. Και που να δεις και την Luftwaffe, την αεροπορία του Ράιχ! Τρόμος! Πάνω από 1500 αεροπλάνα, κυρίως βομβαρδιστικά. Και που να κρυφτείς; Οι Πολωνοί όμως, δεν μασάνε: τανκς και αεροπλάνα; Τανκς και αεροπλάνα, λοιπόν! Εμείς θα σας χτυπήσουμε πεζή και με το τουφέκι. Σαν τους μεσαιωνικούς ιππότες που αφθονούσαν κάποτε στην ανατολική Ευρώπη, ορμάνε στους Γερμαναράδες, και όποιον πάρει ο Χάρος. Ηρωικό, αλλά μάταιο. Η αντίσταση τους είναι λυσσασμένη, «No passaran» και τέτοια, αλλά κάτω από το βάρος του αριθμού και της σύγχρονης πολεμικής τεχνολογίας του Χιτλεράκου, η Πολωνία καταρρέει σε ελάχιστες μέρες και στις 18 τρέχοντος μηνός, ο Führer αναγγέλλει το τέλος της εκστρατείας της Πολωνίας (άσχετα αν σε αρκετά σημεία, ειδικά στην Βαρσοβία, χτυπιούνται ακόμη).

Το Blitzkrieg, ο «πόλεμος-αστραπή» έληξε, η Πολωνία μας τέλειωσε αλλά ο φονικότερος, φριχτότερος, καταστροφικότερος πόλεμος όλως των εποχών μόλις ξεκινάει.

Την 1 Σεπτεμβρίου 1939…


Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΓΑΝΗ ΤΩΡΑ...

"Σε μια παλιά αποθήκη έξω από τη πόλη της Μυτιλήνης, στη Παγανή, λειτουργεί το ΕΧΠΑ (Ειδικός Χώρος Κράτησης Αλλοδαπών) Μυτιλήνης, δηλαδή το κέντρο υποδοχής (δηλαδή 3μηνης ή 6μηνης κράτησης) μη νόμιμα εισερχόμενων αλλοδαπών- και καθώς οι πλειονότητα των ανθρώπων που κρατούνται εκεί είναι απο το Αφγανιστάν: πρόκειται για κέντρο παράνομης κράτησης οιονεί προσφύγων."

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ( 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ )

Ένα γεγονός που οπωσδήποτε το έχετε διαβάσει σε κάποιο (κακής ποιότητος) σχολικό βιβλίο και χρειάστηκε να το μάθετε απ’ έξω, αλλά σίγουρα δεν θυμάστε τίποτα σχετικά. Είναι η μέρα που ο Αυτοκράτορας Ρωμαίων, Ρωμανός Δ’ ο Διογένης και τα στρατά του τον… «ήπιανε» λιγουλάκι. Η κατάσταση έχει ως εξής: η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (ή Βυζαντινή, όπως την αποκαλούμε σήμερα) αφού έκανε την καμπύλη της ανώτατης ακμής της, άρχισε να πέφτει αργά-αργά… Διαφθορά και άθλια πάθη για εξουσία ανάμεσα στην αριστοκρατία, ανερχόμενη κοινωνική και οικονομική κρίση, αλλά προς στιγμήν κανείς δεν έχει πάρει γραμμή το παραμικρό: τα πλούτη και τα προϊόντα συνεχίζουν να συρρέουν στην πρωτεύουσα. Όμως, εξ ανατολών, έρχεται ένας νέος εχθρός, λέγονται Τούρκοι και η φυλή τους αποκαλείται Σελτζούκοι. Ο σουλτάνος τους, ο «Ανδρείος Λέων» (Αλπ Αρσλάν ή κάπως έτσι τε’ς πα’ν), πολεμάει σε τρεις κατευθύνσεις: προς Αρμενία (κατεκτήθει), προς σιιτική –σα να λέμε αιρετική– Αίγυπτο (πολιορκείται) και προς Βυζάντιο (δεν μας παίρνει προς το παρόν· αργότερα). Οπότε και ο Ρωμανός, σε μεγάλη πολιτική δυσχέρεια στο εσωτερικό –όλοι τον πολεμούν, η αριστοκρατία δεν το θέλει, τα οικονομικά επιδεινώνονται μαζί με την κατάσταση των κατώτερων γεωργών, την βάση της αυτοκρατορίας– σκέφτεται ότι μια γερή στρατιωτική νίκη προς τα έξω, θα βοηθήσει στα μέσα. Παίρνει τον στρατό του, κυρίως Σλάβους, Βουλγάρους, Νορμανδούς και άλλους Τουρκομάνους μισθοφόρους (1^ο μείζον στρατηγικό σφάλμα) και μπουκάρει στα δυτικά σύνορα του Σελτζούκου. Ο αυτοκράτωρ νομίζει ότι οι Τούρκοι ακόμη πολιορκούν το Χαλέπι στην Β. Συρία, πολύ-πολύ μακριά (2^ο μείζον στρατηγικό σφάλμα). Όταν καταλαμβάνει το φρούριο του Μαντζικέρτ, διαπιστώνει ότι το φουσάτα των Τούρκων είναι μπροστά του! Ελαφρώς οπλισμένοι ταχύτατοι έφιπποι τοξότες εναντίον βαρέως πεζικού και ευρωπαϊκού τύπου κατάφρακτους ιππείς. Οι γοργοί Σελτζούκοι παρατάσσονται σε ημισέληνο απέναντι στους επί διπλής ευθείας παρατάξεως Βυζαντινούς… και αρχίζουν το γύρω-γύρω όλοι, κατά το μεσημέρι. Αργά το απόγεμα, οι Βυζαντινοί έχουν ξεθεωθεί στο περπάτημα από το να κυνηγάν τους Τούρκους και έχουν απώλειες. Ο αυτοκράτωρ βλέπει ότι δεν βγαίνει άκρη, μάλιστα κινδυνεύει, και γυρνάει το λάβαρο για να διατάξει τακτική αναδίπλωση. Ακολουθεί… πανικόβλητη υποχώρηση, καθώς οι φαντάροι εσφαλμένα νομίζουν ότι ο αυτοκράτωρ σκοτώθηκε ή παραδόθηκε ή… Απόλυτη καταστροφή. Ο Ρωμανός ο ίδιος αιχμαλωτίζεται και στα ανατολικά της Αυτοκρατορίας δημιουργείται ένα διαρκές κενό, που θα γεμίζει πια πότε από Σελτζούκους, πότε από Οθωμανούς…

Η εισαγωγή του 1^ου κεφαλαίου της «Πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» γράφτηκε εκεί, στο Μαντζικέρτ, στις 26 Αυγούστου 1071.

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...