Ένα σχεδόν χρόνο μετά, βλέποντας περισσότερο με την λογική και λιγότερο με το συναίσθημα, το ζήτημα δεν νομίζω ότι είναι μόνο η καταδίκη του μπάτσου (το οποίο φυσικά δεν υποβιβάζω). Πιο μεγάλο ζήτημα κατά την γνώμη μου είναι η συνειδητοποίηση των μαθητών. Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι έπρεπε να σκοτωθεί ένα παιδί για να συμβεί αυτό, αλλά εστιάζω στο γεγονός ότι αυτή η γενιά πρώτη φορά βρήκε ένα λόγο να κατέβει στον δρόμο (τουλάχιστον τόσο μαζικά). Κατάλαβαν ότι μπορούν να είναι ο ένας δίπλα στον άλλο πραγματικά και όχι σαν ένα link στο facebook. Πέρασαν μερικές στιγμές πιο ελεύθερες, μακριά από την "κοινωνία του θεάματος" και τα πιόνια της που προσπαθούσαν μάταια να αναπαράγουν θέαμα. Όπως και να το δει κανείς ήταν πιο αληθινό. Θέλω λοιπόν να τους ξαναδώ στο δρόμο για κάθε τι που τους ενοχλεί. Η "προστασία του πολίτη" μάλλον θα γίνει από τον ίδιο και όχι από ορδές αστυνομικών.
- Στις 15/12 η δίκη για τη δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου