28 Οκτωβρίου 1940.
Ναι, ναι, σπαστικό - ξεσπαστικό, είμαι εδώ για να θυμίσω την εθνική μας εορτή. Αλλά από την ανάποδη (τι νομίζατε, δηλαδή;). Είναι, που λέτε, 3 η ώρα, αξημέρωτα, και ένας Ιταλός πρεσβευτής σε μια χώρα που λέγεται Ελλάδα ξυπνάει τον πρωθυπουργό της χώρας, που είναι λίγο και δικτάτορας της, Μεταξά τονε λένε και είναι και θαυμαστής των φωτισμένων ανθρώπων, όπως ο Χίτλερ, ο Μουσσολίνι κι ο Φράνκο. Ο καλός Ιταλός πρεσβευτής φέρνει στον καλό δικτάτορα ένα μπιλιετάκι από την φασιστική κυβέρνηση της χώρας του, το οποίο ζητάει από τον καλό δικτάτορα να παραδώσει αμαχητί τη χώρα του, ώστε να διευκολύνει το αγαθό έργο της ιταλικής πολεμικής μηχανής. (Ο κύριος Μουσολίνι θέλει να δείξει στον φίλο του, τον Αδόλφο, ότι και οι Ιταλοί ξέρουν να πολεμούν, όχι μόνο οι Γερμανοί, γι’ αυτό, καταλάβατε;). Ο καλός δικτάτορας Μεταξάς θα ήθελε πολύ να βοηθήσει και να παραδώσει έως και τα κουμπιά από το σώβρακο του στους Ιταλούς, διότι σέβεται και αγαπάει τον φασισμό, αλλά, να, αν παραδώσει την χώρα, ο λαός θα τον πάρει με τις πέτρες κι αυτό θα ήταν κακό, ω, τι κακό που θα ήταν! Ο πρεσβευτής, που έχει αφήσει και τα μακαρόνια στη φωτιά, του λέει ότι μέχρι τις 6:00πμ πρέπει να έχει παραδοθεί, αλλιώς, λυπάται πολύ αλλά δυστυχώς θα αναγκαστεί να κάνει ντου στρατιωτικό. Ο καλός δικτάτορας το σκέφτεται, είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, θέλει να κάνει το χατίρι στους Ιταλούς, αλλά να μην κάνει και τέτοιες εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία. Τελικώς, ρωτάει τον Ιταλό «Alors, c’est la guerre ?» («Δηλαδή, πόλεμος;»· διότι την ωραία εκείνη εποχή, αι διπλωμάται ομιλούσιν ακόμη γαλλιστί μεταξύ των, όχι σαν σήμερις που μιλάνε μόνο τα ξεπλυμένα τα εγγλέζικά, το φελέκι μου…). Ο Ιταλός σηκώνεται και φεύγει χωρίς να πει κουβέντα, θα κοίταξε φαίνεται το ρολόι του και είδε ότι παράβρασαν τα μακαρόνια και θα λασπώσουν. Ο καλός κος Μεταξάς έχει αγχωθεί και δεν ξέρει τι να κάνει. Ευτυχώς, ξέρουν οι φαντάροι στα σύνορα: όταν οι Ιταλοί θα εμφανιστούν –και μάλιστα πολύ πριν λήξει το τελεσίγραφο!– αρχικώς θα απορήσουν και κατόπιν, θα τους πάρουν στο κατόπι. Επί 3-4 μήνες οι περήφανοι Ιταλοί θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν, θα χάσουν την μισή Αλβανία και το μισό στρατό τους και μόνο η επέμβαση του Χιτλεράκου θα τους σώσει από το απόλυτο ξεβράκωμα.
Η Ελλαδίτσα μπαίνει κουτσαίνοντας στον Β’ Παγκόσμιο στις 28 Οκτωβρίου 1940 για να νικήσει αρχικά… αλλά όχι για πολύ…
Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου