ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)

12 Φεβρουαρίου 1945.

ΕΑΜ και Ελληνική κυβέρνηση προσέρχονται στο τραπέζι των υπογραφών με το ένα φρύδι σηκωμένο: καχυποψία… Είναι φανερό, οι άνθρωποι αυτοί δεν συμπαθούν οι μεν τους δε. Και πώς να το κάνουν, άλλωστε; Δεν έχει περάσει δίμηνο που σφαζόντουσαν (κυριολεκτικά!) στο κέντρο της Αθήνας! Ε, ναι: η επίσημη ελληνική κυβέρνηση που, κατά τον Β’ παγκόσμιο, λούφαζε στην ασφάλεια της βρετανοκρατούμενης Μέσης Ανατολής, επέστρεψε από την… εξορία τον Οκτώβρη του 1944. Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα δεν περίμενε τους χαρτογιακάδες για να κάνει νοικοκυριό, έχει κυβέρνηση δική της: το ΕΑΜ. Κομμουνισταί! Αδύνατον! Οι Εγγλέζοι που κόβουν και ράβουν όπως τους γουστάρει αρνούνται κατηγορηματικά να δώσουν στο ΚΚΕ κάτι περισσότερο από μερικά ψίχουλα εξουσίας, κι ας ήσαν οι κομμουνιστές αυτοί που έχυσαν αίμα και έφαγαν χώμα στο βουνό, στα τρεισήμισι χρόνια Κατοχής. Να μην πολυλογώ, Εγγλέζοι και κυβέρνηση δεν θέλουν το ΚΚΕ, το ΚΚΕ δεν ξέρει ούτε το ίδιο τι θέλει, αλλά μάλλον θέλει να πάρει την εξουσία και μάλιστα με τα όπλα για να είναι σε θέση ισχύος στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις, οπότε λίγο τουρλουμπούκι η κατάσταση. Το χειρότερο είναι ότι Churchill και Stalin τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε προ πολλού: «Ι παίρνω Greece, you παίρνεις the rest of Βαλκάνια», αλλά έχουν ξεχάσει να ειδοποιήσουν το ΚΚΕ ότι πολεμάει τζάμπα! Έτσι, το ΕΑΜ μπουκάρει στην Αθήνα, οπού πέφτει μούρη με μούρη με τα μηχανοκίνητα των Εγγλέζων και… τρώει τα μούτρα του, στα Δεκεμβριανά. Η πρωτεύουσα, αν και καταχείμωνο, έχει γίνει θερινή: ωραία Χριστούγεννα! Κόκκινα σαν Πάσχα! Ο Churchill τσατίζεται: «Fuck! αυτοί οι κόπανοι are killing each other, στ’ αλήθεια!» και έρχεται μπας και μας βάλει τάξη. Ο Churchill στην Αθήνα λοιπόν, κομμουνιστές με Εγγλέζους να σκοτώνονται στους δρόμους, κάτι Σλαβομακεδόνες της Ηνωμένης Γιουγκοσλαβίας να πριζώνουν τους ΚΚΕδες στον ένοπλο αγώνα, μύλος η δουλειά! Με τα πολλά, το μπάχαλο λαμβάνει τέλος επισήμως στις 11 Ιανουαρίου μεταξύ ΕΑΜιτών και στρατηγού Skobie και μετά από ένα μήνα, ξανασυναντιούνται για επίσημες τζίφρες: αφοπλισμός του ΕΑΜ και διάλυση του, αμνηστία στους αντάρτες και εκλογές συν δημοψήφισμα για να δούμε τι θα κάνουμε και το έρημο τον βασιλιά που είναι στην πόρτα και περιμένει.

Βελουχιώτης και μερικοί άλλοι αρνούνται να υποταχθούν στις τζίφρες και ξαναπαίρνουν τα βουνά καθ’ ότι ουδόλως τους ικανοποίησε η Συμφωνία της Βάρκιζας που υπεγράφη στις 12 Φεβρουαρίου του 1945…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...