22 Φεβρουαρίου 1913.
Ένας άνθρωπος, που έτσι κι αλλιώς δεν έκανε για πρόεδρος, τρώει μια σφαίρα στο κεφάλι και αποδημεί εις Κύριον. Η προεδρεία είναι της Δημοκρατίας των Ηνωμένων Μεξικανικών Πολιτειών (του Μεξικού, καλέ!) και το κεφάλι ανήκει στον Φρανσίσκο Μαδέρο. Τον φουκαρά τον Μαδέρο, έναν άνθρωπο αγαθότατο και πράο, που πλήρωσε αυτές τις αρετές του με τη ζωή του. Γιατί όμως; Για να δούμε… Είναι 1910 και το Μεξικό διοικείται εδώ και 34 χρόνια από τον ίδιο (δήθεν δημοκρατικά) εκλεγμένο πρόεδρο, τον Πορφύριο Ντίαζ. Ο Μαδέρο, γόνος πλούσιας οικογένειας, με τρελές σπουδές σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ειρηνικός, χορτοφάγος και μασόνος αποφασίζει να αναμετρηθεί με το γέρικο θηρίο για να φέρει την δημοκρατία στο Μεξικό, που στην ουσία έχει δικτατορία (πέσαμε δηλ. σε ιδεολόγο!). Μετά από πολλές παλινωδίες, ευτράπελα, εξορίες και απειλές κατά της ζωής του, τον Οκτώβρη του 1911, ο Μαδέρο γίνεται Πρόεδρος με την υποστήριξη των ΗΠΑ (πάλι αυτές!), αφού ο Ντίαζ έφυγε εξορία για να μην χοντρύνει το παιχνίδι και γίνει κανένας εμφύλιος. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα: το κράτος, μετά από 35 χρόνια Ντίαζ έχει παραλύσει· χρειάζεται νέους θεσμούς, νέα οικονομία, νέα, νέα, νέα… Πολλοί από τους υποστηρικτές του Μαδέρο όμως (όπως και ο «μέγας επαναστάτης» Ζαπάτα) το μόνο που θέλουν είναι αναδασμό γης και να συνεχίσουν τη ζωούλα τους, τίποτα άλλο. Ο Μαδέρο προσπαθεί να βάλει τις μεταρρυθμίσεις σε μια σειρά, όμως οι οπαδοί του αναδασμού δεν μπορούν να περιμένουν· προσπαθεί να ικανοποιήσει όλες τις κοινωνικές τάξεις, όμως κάθε μια ζητάει και διαφορετικά πράγματα. Αναπόφευκτα, μια κρίση πέφτει στο κεφάλι του Μαδέρο, και όχι από το πουθενά: ο στρατηγός Χουέρτα που στάλθηκε να κάνει ζάφτι τον Ζαπάτα που ξεσηκώθηκε, αντί να κάνει το καθήκον του, κάνει συνωμοσίες· με τον ανιψιό του Πορφύριο Ντίαζ και τον πρέσβη των ΗΠΑ (μα, ξανά-μανά αυτές;!;). Στις 9 Φλεβάρη, οι γαλονάδες κάνουν πραξικόπημα, στις 18 μπουκάρουν στο προεδρικό μέγαρο και τσακώνουν τον Πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο του. Βράδυ 22ης, ο Μαδέρο και ο αντιπρόεδρος εκτελούνται, δήθεν κατά την απόπειρα απόδρασης τους…
Φουκαρά Μαδέρο, αφού ήσουν τόσο καλό παιδί και δεν έκανες για την πολιτική, τι πήγες κι έγινες πρόεδρος; Για να σου φάνε το κεφάλι, μια 22η Φεβρουαρίου 1913;…
Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου