17 Φεβρουαρίου 1863.
Στην Γενεύη, ένας επιχειρηματίας, ένας στρατηγός, ένας νομικός και δυο γιατροί ιδρύουν μια μόνιμη επιτροπή, την «Επιτροπή των 5» που θα ονομαστεί επισήμως «Διεθνής επιτροπή βοηθείας για τους τραυματίες στρατιωτικούς σε εκστρατεία». Εσείς κι εγώ όμως την γνωρίζουμε πολύ καλά με το όνομα που θα πάρει στα 1876: «Διεθνής επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού». Ο επιχειρηματίας και ανθρωπιστής ιδιαίτερης ευαισθησίας που έχει κινητοποιήσει κόσμο και κοσμάκη για να βοηθήσει τους ελεεινούς, λασπωμένους, ματωμένους και σακατεμένους τραυματίες των μαχών, είναι ο γνωστός Ελβετός Henry Dunant. Ο άνθρωπος δεν είχε καμιά σχέση με την ιατρική, επιχειρηματίας ήταν. Και ως τέτοιος, είχε ανάγκη να συναντήσει προσωπικώς τον αυτοκράτορα των Γάλλων, Napoléon III, για ένα διοικητικό-οικονομικό θέμα, σχετικά με την αποικιακή εταιρία του στην γαλλοκρατούμενη Αλγερία. Στα 1859 λοιπόν, πάει να τον βρει στην βόρεια Ιταλία, όπου υποστηρίζοντας στρατιωτικά το Βασίλειο του Πιεμόντε, ο Napoléon πολεμά εναντίον των Αυστριακών που κατέχουν ακόμη όλη την κεντρική και ανατολική Βόρεια Ιταλία. Ο Dunant φτάνει στο σημείο όπου βρίσκεται ο αυτοκράτωρ αμέσως μετά την μάχη του Σολφερίνο και πέφτει πάνω σε κάπου 35.000 νεκρούς και τραυματίες. Το σοκ του θα είναι τόσο μεγάλο, που εκτός από την υπεράνθρωπη προσπάθεια του να βοηθήσει επί τόπου τους πάσχοντες (ανεξαρτήτου στολής), με την βοήθεια των ντόπιων γυναικών και αιχμαλώτων αυστριακών ιατρών, χρόνια αργότερα θα εκδόσει το «Μια ανάμνηση του Σολφερίνο», το πρώτο βιβλίο που περιγράφει το πεδίο μιας μάχης όπως ακριβώς είναι: απάνθρωπο, βουτηγμένο στο αίμα και γεμάτο βογγητά θανάτου. Θα τρέξει, θα μιλήσει, θα τραβήξει μανίκια, θα ζητήσει υποστήριξη και τελικώς θα καταλήξει στην ίδρυση αυτής της Επιτροπής, που μπορεί να μην ήταν η ιδανική λύση, καθώς μερικώς έπρεπε να εξαρτάται από κυβερνήσεις (δηλ. αυτές που οργάνωναν τις μάχες),
...ήταν όμως ένα τεράστιο βήμα προ τα εμπρός, για εκείνη την εποχή, για τον Φεβρουάριο του 1863…
Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου