ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)

1^η Ιανουαρίου.

Καλή μας χρονιά και την υγεία μας να έχουμε και μακριά από εμάς η κρίση. Πότε όμως η 1^η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως πρωτοχρονιά και πως φτάσαμε εκεί; Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα ημερολόγια. Βρισκόμαστε στα 45 π.Χ. και… ναι, όλη η Γαλατία είναι κατειλημμένη από τους Ρωμαίους, εκτός από ένα χωριό και «μπλα, μπλα, μπλα», αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο στρατηγός που κατέλαβε την Γαλατία, ο Καίσαρ, ως pontifex maximus (αρχιερέας της Ρώμης δηλ.), έχοντας προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι το ρωμαϊκό ημερολόγιο έχει κλατάρει και χάνει 90 μέρες (δηλ. το ημερολόγιο γράφει «Δεκαπενταύγουστος» και έξω έχει Νοέμβριο!), παίρνει τηλέφωνο τον αστρονόμο Σωσιγένη, στην Αλεξάνδρεια, και του ζητάει να φτιάξει ένα νέο ημερολόγιο· την 1^η Ιανουαρίου 45 π.Χ. το νέο αυτό ημερολόγιο, το λεγόμενο «ιουλιανό», μπαίνει σε εφαρμογή στη Ρώμη. Η 1^η Ιανουαρίου ήταν προ πολλού η αρχή του έτους για τους Ρωμαίους υπάτους· όμως στη Ρώμη υπήρχαν πρωτοχρονιές αγροτικές, θρησκευτικές, και πάει λέγοντας. Ο απλός Ρωμαίος, όπως και ο απλός Έλληνας της αρχαιότητος, άλλαζαν χρονιά στις 20-21 Μαρτίου, με την εαρινή ισημερία. Αργότερα, στην ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που την λέμε Βυζαντινή, η πρωτοχρονιά έπεφτε 1^η Σεπτεμβρίου, επειδή τότε ξεκινάει το «λειτουργικό έτος» της ορθοδόξου εκκλησίας· στην μεσαιωνική Ευρώπη πάλι, καθένας μετρούσε όπως τον βόλευε: άλλοι είχαν πρωτοχρονιά τα Χριστούγεννα, άλλοι του Ευαγγελισμού, άλλοι το Πάσχα… Ο μόνος που επέμενε να γιορτάζει την πρωτοχρονιά του την 1^η Ιανουαρίου, ήταν ο πάπας. Έτσι, 1627 χρόνια μετά τον Καίσαρα, ένας πάπας που κατάλαβε ότι το ιουλιανό ημερολόγιο έχανε 10 ημέρες σε σχέση με την πορεία του ήλιου, αποφάσισε να το αλλάξει. Ήταν στα 1582 και ο πάπας ήταν ο Γρηγόριος ο 13^ος, που θα δώσει το όνομα του στο (ανανεωμένο) ιουλιανό ημερολόγιο. Έτσι η πρωτοχρονιά φιξαρίστηκε οριστικά στην 1^η Ιανουαρίου. Το αστείο είναι ότι αρκετές χώρες τις δυτικής Ευρώπης είχαν ήδη συμφωνήσει με αυτό πριν ακόμα ο πάπας ρίξει την ιδέα· π.χ. η Βενετία (ως πόλη-κράτος την εποχή εκείνη) άλλαζε χρονιά κατά την 1^η Ιανουαρίου ήδη από το 1522. Τώρα συγκεκριμένα, πότε η πρωτοχρονιά ορίστηκε για την 1^η Ιανουαρίου στην Ελλάδα, δεν ξέρω να σας πω… Ξέρω μόνο ό,τι το ημερολόγιο μας άλλαξε οριστικά από ιουλιανό σε γρηγοριανό τον Μάρτιο του 1924, με 342 χρόνια καθυστέρηση… Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, όπως πάντα…

Καλή μας χρονιά και πάλι, να υγιαίνουμε και να αγαπιόμαστε, πάνω από όλα.

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)

Χριστούγεννα 1914.

«Αγαπητοί γονείς, Ακόμη 36 ώρες χαρακωμάτων κύλησαν, αλλά αυτές πέρασαν μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες, που θα σας διηγηθώ…». «Αγαπημένη μου αδερφή Τζάνετ, […].Φαντάσου ότι ενώ εσύ και η οικογένεια τραγουδάτε χριστουγεννιάτικα τραγούδια μπροστά στο τζάκι στο Λονδίνο, εγώ κάνω το ίδιο στο πεδίο μάχης στην Γαλλία με εχθρούς στρατιώτες». 1914-1918. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η μεγαλύτερη σφαγή στην Ιστορία. Σφαγή απόλυτη, εντελώς άχρηστη, τρομακτικά παράλογη, βιομηχανοποιημένη… Κι όμως: μέσα σε αυτό το χασάπικο, υπάρχει ένα σκηνικό τόσο απλό, ζεστό κι ανθρώπινό, που καταντάει σουρεαλιστικό. Ενώ από τον Σεπτέμβρη του ’14, εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι, Γερμανοί και Εγγλέζοι συνωστίζονται για να σφαχτούν, σκάβοντας χαρακώματα σε μιαν ατέλειωτη γραμμή μεταξύ Ελβετίας και Βορείου Θάλασσας, φτάνουν κάποτε τα Χριστούγεννα. Και τότε, να, το θαύμα συμβαίνει: Ανακωχή! Όχι διατεταγμένη· ανακωχή αυθόρμητη, μπακαλίστικα κλεισμένη: «You don’t shoot, we don’t shoot!», «Pas tirer, bons Français !», «Nichts feuern!». Γερμανοί φαντάροι στολίζουν τα συρματοπλέγματα τους με χριστουγεννιάτικα δεντράκια και τραγουδάνε «Stille Nacht, heilige Nacht…». Τα Εγγλεζάκια τα χάνουν, μέχρι που οι Γερμανοί τους ζητάν να βγουν από το χαράκωμα για να μιλήσουν… 2/3 του αγγλογερμανικού μετώπου περνάει παραπάνω από 48 ώρες ειρήνης και γιορτής. Οι Γάλλοι μπορεί κατά τόπους να είναι λίγο πιο καχύποπτοί, όμως, Χριστούγεννα είναι, merde! όλοι θέλουν να το γιορτάσουν, να μην πυροβολήσουν, να μην σκοτωθούν, να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους, να μοιραστούν, να γελάσουν. Οι Γερμανοί δίνουν πούρα, οι Εγγλέζοι τσιγάρα, οι Γάλλοι δίνουν κρασί, οι Γερμανοί σοκολάτες· κουμπιά, ζώνες, μαχαίρια και κράνη ανταλλάσσονται· οι μεν δείχνουν στους δε φωτογραφίες των οικογενειών τους, των αρραβωνιαστικών, των γονιών· οι Γερμανοί διαβάζουν εγγλέζικες εφημερίδες και γελάνε: «Τι ψέματα είν’ αυτά;!; Οι Γάλλοι τελείωσαν, οι Ρώσοι σχεδόν νικήθηκαν!»· οι Εγγλέζοι κοιτούν γερμανικές εφημερίδες: «Οι φυλλάδες σας λένε σαχλαμάρες!», κι όμως τα γέλια έρχονται εκατέρωθεν, καθώς όπως, παρατηρεί ένας Γερμανός: «Εσείς πιστεύεται τις δικές σας, εμείς τις δικές μας». Ίσως λοιπόν οι εφημερίδες να μην λένε όλη την αλήθεια;… Οι Βαυαροί στέλνουν ένα μπιλιετάκι στους Γάλλους: «Αγαπητοί σύντροφοι, αύριο είναι Χριστούγεννα, θέλουμε ειρήνη. Δεν είστε εχθροί μας. Θαυμάζουμε το μεγάλο Γαλλικό Έθνος. Ζήτω η Γαλλία, πολλούς χαιρετισμούς. Υπογραφή: οι Βαυαροί, οι λεγόμενοι Βάρβαροι». Οι Γάλλοι φωνάζουν «Hourrah!!!» στα βαυαρικά τραγούδια και παραλαμβάνουν πίσω τραυματίες που νοσηλεύονταν, όχι ως αιχμάλωτοι, στη γερμανική πλευρά επί πενθήμερο. Ορισμένοι θα πουν ότι Εγγλέζοι και Γερμανοί έπαιξαν και ποδόσφαιρο, γεγονός που επιβεβαιώνει κι ο λοχαγός Blackadder, στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά: «Αν θυμάμαι το ματς; Πώς να το ξεχάσω; Ποτέ δεν μου έδωσαν το οφσάιντ! Δεν μπορούσα να πιστέψω τέτοια απόφαση!» Με δυο λόγια, Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή: έτσι θα μείνει στην Ιστορία αυτό το καταχωνιασμένο επεισόδιο, για όσους θέλουν να το θυμούνται· διότι οι διοικήσεις και η λογοκρισία θα προσπαθήσουν να το κάνουν να ξεχαστεί, ήδη τις ίδιες μέρες που συμβαίνει, ώστε να μην επαναληφθεί. Καθώς ο Μεγάλος Πόλεμος σηματοδοτεί το αληθινό τέλος του 19^ου αιώνα και το πέρασμα στον φριχτό 20^ο, η Χριστουγεννιάτικη Ανακωχή είναι η τελευταία αναλαμπή της παλιάς κοινωνίας, αυτής που ζούσε βασισμένη στην αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, που έδινε στον άνθρωπο σημασία και μια θέση για να σταθεί, να μιλήσει, να αναπνεύσει και να ζήσει.

Καλά Χριστούγεννα (όπως λέει και η ομώνυμη ταινία του Κριστιάν Καριόν, που παρουσιάζει όλα τα παραπάνω· να την δείτε!).

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΗΣΥΧΙΑ ΑΝ-ΗΣΥΧΙΑ, ΝΤΟΥ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

δείτε εδώ...

Μπράβο...

Everything is OK...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

15 Δεκεμβρίου 1890.

Παγωμένο ξημέρωμα στον ινδιάνικο καταυλισμό Standing Rock Agency της Νότιας Ντακότα. 39 πράκτορες της Ινδιάνικης Αστυνομίας και 4 εθελοντές περικυκλώνουν το σπιτάκι του Τατάνκα Ιγιοτάκε, καθώς έχουν διαταχθεί να τον συλλάβουν. Γιατί τόσοι άντρες για να συλλάβουν έναν μόνο άνθρωπο; Διότι αυτός ο άνθρωπος, ο Τατάνκα Ιγιοτάκε, δεν είναι άλλος από τον διαβόητο Καθιστό Βούβαλο, αρχηγό και μάγο των Χουνκπάπα Λακότα Σιού, ένας ζωντανός θρύλος δηλαδή, που επί χρόνια πολεμάει του Λευκούς που σφετερίζονται τις γαίες των ιθαγενών. Μεγάλος πολεμιστής κι άριστος ιππέας, οραματιστής και σοφός μάγος, πολεμάει μαζί ή ταυτόχρονα με άλλους γνωστούς φυλάρχους, όπως το Κόκκινο Σύννεφο, εναντίον του Λευκού που θέλει να πατήσει τους Μαύρους Λόφους και τον άνω Μιζούρι είτε για εγκατάσταση, είτε για χρυσοθηρία. Έτσι θα ξεσηκώσει, στα 1875-76, τους παραιτημένους ινδιάνους που έχουν κλειστεί από τους Yankees στους καταυλισμούς και θα κατασκηνώσει στο Μικρό Μεγαλοκέρατο (Little Bighorn, για τους γνώστες), όπου ο ηρωικός αντισυνταγματάρχης Κάστερ θα επιχειρήσει ηλιθιωδώς να τους μακελέψει, με αποτέλεσμα να ξεπαστρευτεί ολάκερο το 7^ο σύνταγμα ιππικού του και ο ίδιος. Ο Καθιστός Βούβαλος θα καταφύγει στον Καναδά και δεν θα επιστρέψει για να παραδοθεί, παρά μετά από 4 χρόνια, μόνο λόγω πείνας και κρύου. Με ειρηνικές πια διαθέσεις, σκεπτόμενος το συμφέρον και την επιβίωση της φυλής του, θα δεχτεί να εγκατασταθεί σε ινδιάνικο καταυλισμό, από όπου θα λείψει για 4 μήνες, ώστε να συμμετάσχει στο Wild West show του πασίγνωστου Buffalo Bill, ως μια εξωτική ατραξιόν· τα λεφτά που θα κερδίζει θα τα δίνει συχνά σε φτωχούς και ζητιάνους. Εκεί θα καταλάβει οριστικά ότι οι εχθροί του δεν ήσαν μόνο οι χρυσοθήρες και το ιππικό, αλλά μια ολόκληρη αλλότρια κοινωνία, εξελιγμένη και τεχνολογικά προηγμένη κι ότι εάν οι Σιού συνέχιζαν να την πολεμούν θα αφανίζονταν. Σε κάθε περίπτωση, οι Αρχές, ανήσυχες μήπως η παρουσία του στον καταυλισμό υποκινήσει φασαρίες, στέλνουν τον πουλημένο στους Λευκούς Ινδιάνο, Κεφάλι Βούβαλου, να τον συλλάβει. Ο καταυλισμός είναι ήδη στο πόδι την στιγμή της σύλληψης και περικυκλώνει το σπίτι του αρχηγού, ο οποίος αρνείται να υπακούσει και να ανέβει στο άλογο· οι πράκτορες χρησιμοποιούν βία· οι Σιού αγριεύουν· ο Πιάσε-την-Αρκούδα πυροβολεί τον Κεφάλι Βούβαλου. Ακολουθεί πιστολίδι. Μέσα στον πανικό, σκοτώνονται επιτόπου 6 πράκτορες, 7 Σιού και ο Καθιστός Βούβαλος.

Νεκρός από μια σφαίρα εξ’ επαφής στο στέρνο και μια στο κεφάλι, εκείνο το θλιβερό για την ινδιάνικη Ιστορία ξημέρωμα της 15^ης Δεκέμβρη 1890…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ... ΝΑΖΙΣΜΟΣ

ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑΖΙΣΜΟΣ...?

Τότε έκαναν αυτά...

Τώρα αυτά...

(στέκι μεταναστών στα Χανιά)

Ποτέ ξανά...

Γιατί δεν πάτε κατά την Κάνδανο να γράψετε αγκυλωτούς σταυρούς...?

Να σας παραλάβουν οι παππούδες εκεί...

Οι μετανάστες είναι πιο εύκολος στόχος,ε?

Ποτέ ξανά...

Baby... από τον Devendra Banhart

Baby
I finally know what im going after
I'm learning to let in all the laughter
Holy Moley you´re so funnny
You Crack me up, you crack me up

Look out for dreams that keep returning
'Cause magic ain´t no hand-me-down yearning
You feel it, you want it, the way I want you babe

Traveling by choo-choo train
We know where we just don´t know when
Like some everlasting onion that I love

Never heard a better bad joke said outloud
You flip-flop and I wall out
Can you believe it
I can´t believe it but it's true

You're giving eighty billion years of giggling
A whole new world to live in
But this one's real, this one's real, this one's real

Like some hog tied Kangaroos
You be one and I'll be one too
We play it goofy or we play it cool

Everything that happened
You know it don't mean a thing to us
'Cause so much is gonna happen
Because

You showed me a sunset overflowing
But who cares where it's going
As long as you're next to me

Βίντεο εδώ...

Μερικές Πράσινες Προτάσεις...

... για την βελτίωση της ΕΛ.ΑΣ:

- Τώρα που θα καταργηθούν τα χημικά, να μας ρίχνουν πιπέρι βιολογικής καλλιέργειας (και να μαζεύουν, μετά, τα μεταλλικά υπολείμματα τους και να τα ανακυκλώνουν).

- Οι μηχανές που θα πέφτουν πάνω μας να είναι υβριδικές (με ηλεκτροκινητήρες) και να μην καταναλώνουν βενζίνη.

- Οι προσαχθέντες να μεταφέρονται με τα πόδια στα τμήματα για να αποφορτίζονται οι πόλεις μας από τα περιπολικά.

- Οι τσάντες που θα μας φορτώνουν να είναι από ανακυκλωμένα υλικά... και όταν μας κλείνουν μέσα με ψευδείς κατηγορίες, να ανακυκλώνουν το μπυρομπούκαλο που αυτοί έβαλαν στην τσάντα και να επαναχρησιμοποιούν την τσάντα.

- Τελευταία θα θέλαμε οι φυλακές, που όπως φαίνεται θα γεμίσουν πιο ασφυκτικά από ότι μέχρι τώρα, να τροποποιηθούν με βάση τις αρχές τις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Έτσι οι κρατούμενοι δεν θα διαμαρτύρονται που είναι στοιβαγμένοι μέσα, αφού τα κελιά θα είναι ευάερα και ευήλια.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ελληνική Αστυνομία που έδειξε κατανόηση που διαδηλώσαμε και φέτος και δεν σκότωσε κανένα από εμάς...

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου που έχει ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ και ο Tom Bobandil επιθυμεί να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις... Έτσι ο κύριος χρυσοχοΐδης θα κατανοήσει ότι οι διαδηλωτές δεν διαφωνούν με το "αντιεξουσιαστικό" πλάνο του για την προστασία του πολίτη, αλλά έχουν εξοργιστεί που δεν προχωράει γρήγορα η "πράσινη ανάπτυξη".

Σήμερα ξύπνησα...

... και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ο Γκούφυ.

Τι κάνεις Γκούφυ στο μυαλό μου?

ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ...

"...Χαζεύω το φεγγάρι, πάω να ευχηθώ, μια μαυρόγατα γυρνάει και με κοιτάει, μια φωνή με κανακεύει, το ξέρω ότι μπορεί να μην θέλω να τα ζήσω αυτά που εύχομαι, το ξέρω ότι ερωτεύομαι μονόδρομα, για να ζω εγκαταλείψεις και γυρισμούς και ξέρω ακόμη πως δεν μπορώ να ευχηθώ για τις μέρες που έρχονται ή για το δίκιο, για αυτά μπορώ μόνο να κάνω κι αυτό το μπορώ το έχουν πιάσει στο κόψε ράψε, μην τυχόν και περισσέψει οργή..."

Αναδημοσίευση από τα analwsima...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Δευτέρα μεσημέρι, και ο φίλος σας ο Θερσίτης ταξιδεύει με το τραίνο προς Αθήνα, «διά υπόθεσην του», όμως όλοι στο βαγόνι (κυρίως δε οι κυρίες) είναι ανήσυχοι και τηλεφωνούν συνεχώς: «Πως είναι η κατάσταση;» «Γίνονται ακόμη φασαρίες;». Κι εγώ απορώ: τι λέει, μήπως να κατεβάσουμε και τα τανκς στους δρόμους;!;!

Είναι μεσημέρι Δευτέρας, 8^ης Δεκεμβρίου 2008 και στην Αθήνα έχει ξεκινήσει ήδη το νταβαντούρι. Εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα, μέχρι που έφτασα στην Αθήνα (αυτά συμβαίνουν όταν δεν βλέπεις τηλεόραση…)· εκεί, το άτομο που θα με φιλοξενούσε μου έριξε μια λεκτική σφαλιάρα, οπότε κατενόησα το εξής: μπάτσος σκότωσε πιτσιρικά. Αργότερα, θα μάθω με ακρίβεια ότι ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15-16 χρονών, έχει πυροβοληθεί από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια, γύρω στις 21:00 μμ του Σαββάτου, 6^ης Δεκεμβρίου 2008. Το φυσικό επακόλουθο αυτής της κίνησης συνοψίζεται στα 4 γράμματα μιας λέξης της πλούσιας ελληνικής γλώσσης: ΧΑΟΣ!!!!! Από τα τέλη του 2004, οπότε και λήγει η περίοδος χάριτος της Ν.Δ. στην εξουσία, λόγω Ολυμπιακών, η διαφθορά της κυβέρνησης τρέχει από τα αυτιά. Ένα κόμμα, έτσι γι’ αλλιώς αντιδραστικό και συντηρητικό, αποτελούμενο κατά 95% από σκατόφατσες (είναι ΚΑΙ αισθητικό το θέμα…) που δεν έχουν δει εξουσία 11 ολόκληρα χρόνια, μα ελάτε στη θέση τους! Δεν θα ρημάξουν τα ταμεία; Δεν θα κλέψουν τα ελάχιστα που άφησαν οι προηγούμενοι; Δεν θα αυθαιρετήσουν υπέρ ημετέρων; Στην Ελλάδα βρισκόμαστε! Αλλά το να δίνεις ένα όπλο, με αληθινές σφαίρες, σε ανθρώπους με κάβλα την εξουσία, που ο αγαπημένος τους ήρωας είναι ο Ράμπο και να τους στέλνεις για περιπολία στον δρόμο… Μην απορείς που θα θερίσεις θύελλες, όταν ο ανεγκέφαλος εξουσιοδοτημένος κουμπουροφόρος ρουφιάνος σου σκοτώνει αθώα πιτσιρίκια. Και όποιος δεν γνωρίζει τα όρια της κοινωνικής οργής, ας μείνει σπίτι και να μην κατεβαίνει στις εκλογές. Διότι, κύριε, έκλεψες από τα ομόλογα, έκλεψες από την Siemens, έκλεψες από το Βατοπέδι, ενώ είχες φροντίσει εξ αρχής να μαγειρέψεις τα νούμερα, βάζοντας τις αδήλωτες πουτάνες να συμβάλουν στο ΑΕΠ, μας τάραξες στις υποκλοπές, την στιγμή που οι δικοί σου τραβούσαν dvd με τις αθλιότατες προστυχιές τους για ένα διορισμό και δεν θυμάμαι τα υπόλοιπα, έχω χάσει τον λογαριασμό, ε, δεν θα μας σκοτώσεις και τον γιο ή την κόρη! Άντε και γαμήσου! Τα όσα ακολούθησαν εκείνη την ημέρα, είναι ιστορία… Για την ακρίβεια, έχουν ήδη μπει στην Ιστορία, αλλά δεν πέρασαν, είναι ακόμη εδώ. Μπορεί το ντεκόρ από μπλε να έγινε πράσινο, αλλά το βαθύ πράσινο, το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα κάνει τα ίδια ακριβώς με τους προηγούμενους, τα ίδια ακριβώς που έκανε το ίδιο παλαιότερα. Κι έχει ήδη βάλει μπρος εξ αρχής ο Χρυσοχοΐδης (υπουργός Αστυνομίας, έτσι το λέγανε πάντα, και μην ακούω ηλίθιους ευφημισμούς για «προστασίες του πολίτη»...) Το θέμα είναι μην τυχόν κι εμείς ξεχάσουμε. Μην ξεχάσουμε το χαμό στους δρόμους· μην ξεχάσουμε τη μαζικότητα· μην ξεχάσουμε να δεκαπλασιάζουμε τις διεκδικήσεις μας, ώστε στο τέλος να βγαίνουμε πάντα κερδισμένοι· και επειδή αρχίζω κι ακούγομαι σαν μανιφέστο ή προκήρυξη του ΚΚΕ, μην ξεχάσουμε το Αλέξανδρο, που μπορεί να μην ήταν ο Λαμπράκης, αλλά…

Απλώς, μην ξεχάσουμε τι έγινε στις 6 Δεκέμβρη 2008 κι εφεξής…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Και αυτές οι νύχτες θα'ναι του Αλέξη...