Darwin's nightmare ή (κατά την γνώμη μου) ο εφιάλτης του ανθρώπινου είδους

Ο εφιάλτης του ανθρώπινου είδους... ένας πολύ καλό ντοκιμαντέρ... ας ξανασκεφτούμε από που προέρχονται όλα αυτά τα προϊόντα που υπερ-καταναλώνουμε...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

28 Οκτωβρίου 1940.

Ναι, ναι, σπαστικό - ξεσπαστικό, είμαι εδώ για να θυμίσω την εθνική μας εορτή. Αλλά από την ανάποδη (τι νομίζατε, δηλαδή;). Είναι, που λέτε, 3 η ώρα, αξημέρωτα, και ένας Ιταλός πρεσβευτής σε μια χώρα που λέγεται Ελλάδα ξυπνάει τον πρωθυπουργό της χώρας, που είναι λίγο και δικτάτορας της, Μεταξά τονε λένε και είναι και θαυμαστής των φωτισμένων ανθρώπων, όπως ο Χίτλερ, ο Μουσσολίνι κι ο Φράνκο. Ο καλός Ιταλός πρεσβευτής φέρνει στον καλό δικτάτορα ένα μπιλιετάκι από την φασιστική κυβέρνηση της χώρας του, το οποίο ζητάει από τον καλό δικτάτορα να παραδώσει αμαχητί τη χώρα του, ώστε να διευκολύνει το αγαθό έργο της ιταλικής πολεμικής μηχανής. (Ο κύριος Μουσολίνι θέλει να δείξει στον φίλο του, τον Αδόλφο, ότι και οι Ιταλοί ξέρουν να πολεμούν, όχι μόνο οι Γερμανοί, γι’ αυτό, καταλάβατε;). Ο καλός δικτάτορας Μεταξάς θα ήθελε πολύ να βοηθήσει και να παραδώσει έως και τα κουμπιά από το σώβρακο του στους Ιταλούς, διότι σέβεται και αγαπάει τον φασισμό, αλλά, να, αν παραδώσει την χώρα, ο λαός θα τον πάρει με τις πέτρες κι αυτό θα ήταν κακό, ω, τι κακό που θα ήταν! Ο πρεσβευτής, που έχει αφήσει και τα μακαρόνια στη φωτιά, του λέει ότι μέχρι τις 6:00πμ πρέπει να έχει παραδοθεί, αλλιώς, λυπάται πολύ αλλά δυστυχώς θα αναγκαστεί να κάνει ντου στρατιωτικό. Ο καλός δικτάτορας το σκέφτεται, είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, θέλει να κάνει το χατίρι στους Ιταλούς, αλλά να μην κάνει και τέτοιες εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία. Τελικώς, ρωτάει τον Ιταλό «Alors, c’est la guerre ?» («Δηλαδή, πόλεμος;»· διότι την ωραία εκείνη εποχή, αι διπλωμάται ομιλούσιν ακόμη γαλλιστί μεταξύ των, όχι σαν σήμερις που μιλάνε μόνο τα ξεπλυμένα τα εγγλέζικά, το φελέκι μου…). Ο Ιταλός σηκώνεται και φεύγει χωρίς να πει κουβέντα, θα κοίταξε φαίνεται το ρολόι του και είδε ότι παράβρασαν τα μακαρόνια και θα λασπώσουν. Ο καλός κος Μεταξάς έχει αγχωθεί και δεν ξέρει τι να κάνει. Ευτυχώς, ξέρουν οι φαντάροι στα σύνορα: όταν οι Ιταλοί θα εμφανιστούν –και μάλιστα πολύ πριν λήξει το τελεσίγραφο!– αρχικώς θα απορήσουν και κατόπιν, θα τους πάρουν στο κατόπι. Επί 3-4 μήνες οι περήφανοι Ιταλοί θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν, θα χάσουν την μισή Αλβανία και το μισό στρατό τους και μόνο η επέμβαση του Χιτλεράκου θα τους σώσει από το απόλυτο ξεβράκωμα.

Η Ελλαδίτσα μπαίνει κουτσαίνοντας στον Β’ Παγκόσμιο στις 28 Οκτωβρίου 1940 για να νικήσει αρχικά… αλλά όχι για πολύ…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (KOOP)

Let's go to koop islands...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

24 Οκτωβρίου 1929.

Η Κρίση! Η Κρίση! Η κατάρρευση του συστήματος! Το τέλος του καπιταλισμού!...

Ναι, καλά! Κάντε όνειρα, παλικάρια… Διότι αυτά ακουγόντουσαν και πριν από 80 ακριβώς χρονάκια. Το σύστημα κόντευε να τινάξει τα πέταλα και, κομμουνιστές, απανταχού αναρχο-συνδικαλιστές και λοιποί σοσιαλίζοντες ευαγγελίζονταν την πτώση του καπιταλισμού. Θέλετε να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε; Ας προσπαθήσουμε. Παίρνουμε ένα χρηματιστήριο, κατά προτίμηση αμερικάνικο· το γεμίζουμε με αρπακτικά που το μάτι τους γυαλίζει μόλις δουν μισό δολάριο. Τα αρπακτικά πουλάνε μετοχές με βερεσέ: «Αχ, δεν μου περισσεύουν λεφτά, γράφ’ τα, κυρ-Μπιλ, και θα στα πληρώσω την πρώτη του μηνού». Τα έγραφε ο κυρ-Μπιλ, αλλά, μπαταξής επί μπαταξή, όλοι τρέχανε να αγοράσουν μετοχές και, επενδύσεις σε αυτήν την δύσμοιρη και πολυλιβανισμένη «αληθινή οικονομία» πουθενά. Κάποιοι μουρμούριζαν ήδη από τις αρχές του 1929: «Παιδιά, κάτι πάει στραβά, σαν φούσκα μου φαίνεται η υπόθεση. Θα μας στοιχίσει άσχημα!». Οι άλλοι τους παίρνανε στο ψιλό: «Ρε, α’ πάγαινε από ‘δω, τώρα που βρήκαμε τον μήνα που θρέφει τους έντεκα;!». «Παιδιά, η αυτοκινητοβιομηχανία πέφτει!». «Ρε, α’ τράβα να ρουφήξεις τα’ αυγό σου!». Όταν όμως την Μαυρή Πέμπτη, 24 Οκτώβρη, η φούσκα σκάει σαν κακό σπυρί που σπάει, το ποίον πέφτει σαν σκοτσέζικο ντους στα κεφάλια των εξυπνάκηδων της προηγούμενης μέρας. Κι επειδή, Οικονομία είναι το φριχτό δημιούργημα που ζει στα αρρωστημένα μυαλά ορισμένων νοσηρών διεστραμμένων, πράγμα που σημαίνει ότι εμείς οι κοινοί άνθρωποι δεν γίνεται να την καταλάβουμε, την αφήνω κατά μέρος και εστιάζω στο ουσιώδες: ότι προκειμένου να ανέβουν ξανά οι τιμές και να ξαναπάρει μπρος η οικονομία, οι Αμερικάνοι πότιζαν τα 2/3 της σοδειάς πορτοκαλιών με πετρέλαιο, ενώ 5μέτρα πιο κάτω, οι άνεργοι, που κατάντησαν τέτοιοι λόγω του Μεγάλου Κραχ το οποίο επέβαλλε τέτοιες πρακτικές, σκυλοπεινούσαν ή και πέθαιναν από αβιταμίνωση. Αν αυτή είναι η Οικονομία, τότε να την βάλλουν στον κώλο τους (και με το συμπάθιο). Διότι, όταν μολύνεις το στοκ για να ανέβουν οι τιμές, ενώ ο κόσμος πεινάει, είσαι απλώς ανώμαλος και δεν γίνεται να αποκαλείσαι άνθρωπος… Και φυσικά, οποιαδήποτε ομοιότητα με τωρινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως ηθελημένη.

Ξεπερασμένη, η Μαυρή Πέμπτη, 24 Οκτώβρη 1929;…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ...από τον κ.Χρυσοχοΐδη

Για να μην ξεχνάμε τα οράματα του κ.Χρυσοχοΐδη... τις αρχές που θέλησε να περάσει στην κοινωνία.

ΕΞΩ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ...

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ....

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ...

Ο εδουάρδος ο αιχμηρός και τα μαγνητικά μηδέν...

(ή αγγλιστί edward sharpe & the magnetic zeros)

Δείτε τους εδώ

ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ...

" Παλιό- διαύγεια, χαζή συγκρότηση. Σπαταλάω για χάρη τους και πάντα βγαίνω λίγη. Η μάλλον ας χρησιμοποιησώ μια πιο τζογαδόρικη έκφραση, καίω τα χαρτιά μου, όχι κατ' ανάγκη τα καλύτερα, τυχαία διαλεγμένα. "

από το blog αναλώσιμα

ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ...

...πίστευε πως μπορούσε να είναι ζωντανός κι ευτυχισμένος μόνο εάν ήταν και οι άλλοι

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

12 Οκτωβρίου 1492.

2:00 πμ.

και επάνω στην ισπανική καραβέλα Πίντα ένας ναύτης φωνάζει "¡tierra a la vista!" (ελληνιστί: «γη εν όψει!»). Ο Ναύαρχος του Ωκεανού, όπως είναι ο πλήρης τίτλος που του απέδωσαν οι βασιλείς της Ισπανίας, Κριστόμπαλ Κολόν (ελληνιστί: Χριστόφορος Κολόμβος) έρχεται τρέχοντας και λέει του ναύτη «Εσύ δεν είδες τίποτα, μικρέ! Εγώ παρατηρώ αυτήν την γη εδώ και μια ώρα!». Ο Ναύτης κάνει μόκο και πάει να βλαστημήσει παραπέρα: μόλις έχασε τα 10.000 μαραβέδια που έταξε η Βασίλισσα σε όποιον έβλεπε πρώτος στεριά· σιγά μην άφηνε κοτζάμ Ναύαρχος να του φάνε το πριμ οι μαχαιροβγάλτες του πληρώματος του. Δεν έτρεξε αυτός να φιλήσει κατουρημένες ποδιές και να ζητάει βασιλικές ακροάσεις για να του τρώνε οι κανάγιες τα φράγκα! Ίδρωσε μέχρι να πείσει ότι η Γη μπορεί και να είναι στρόγγυλη κι ότι μπορείς να φτάσεις ανατολικά ταξιδεύοντας δυτικά. Κόπιασε μέχρι να βρει τα κατάλληλα πλοία και τους πιο άχρηστους και επικίνδυνους της ισπανικής κοινωνίας να τον συνοδεύσουν σε ένα τρελό ταξίδι, χωρίς επιστροφή(;), αφού κατάφερε να τραβήξει κάτι λεφτουδάκια από το βασιλικόν ζεύγος της Ισπανίας. Κουράστηκε και απελπίστηκε περισσότερο από όλους σε αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου 1492, με μια σκάλα στα Κανάρια, μπελάδες στη Θάλασσα των Σαργασσών και τις αδιάκοπες οπτασίες του κάθε κόπανου που νόμιζε ότι έβλεπε γη. Τελικά όμως να που τώρα δικαιωνόταν. Θα καθυστερούσε μέχρι το πρωί για να βρει η καραβέλα του, καθώς και τα άλλα 2 πλοία του, σημείο για να ακοστάρουν και θα αποβιβαζόταν σε αυτήν την γη που, σύμφωνα με τους ακριβής υπολογισμούς του (κούνια που τον κούναγε…) έπρεπε να βρίσκετε νότια της Ιαπωνίας και κάπου στην Ινδία. Άρα οι κάτοικοι έπρεπε να είναι Ινδιάνοι και σκόπευε να τους κατακτήσει εις το όνομα του βασιλέως Φερνάντο της Καστίγια-υ-Λεόν και προσφάτως και Αρραγών, και της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας.

Έτσι ο Κολόμβος αποβιβάστηκε στο αρχιπέλαγος των Μπαχάμας ανακαλύπτοντας την Αμερική. Κι εμείς ακόμη προσπαθούμε να καταλάβουμε αν δεν έκανε μια από τις μεγαλύτερες γκάφες της ιστορίας, εκείνη την 12^η Οκτωβρίου του 1492…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί, ήμαστε όλοι πακίστανοι

"Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι του νεκρού Πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν που όπως καταγγέλλουν οι συγγενείς του βασανίστηκε βάναυσα από άνδρες του Τμήματος Νίκαιας. Επικαλούμενοι περιγραφές του εκλιπόντος οι συγγενείς του καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί «του έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη, τον κρέμασαν και τον χτυπούσαν με ρόπαλα στο σώμα» και ότι «του έβαλαν καλώδια στα χέρια και στα γόνατα και του έκαναν ηλεκτροσόκ». Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν «έφυγε από το Τμήμα σε τόσο άθλια κατάσταση ώστε δεν μπορούσε να κάτσει ούτε σε μαξιλάρι και στη συνέχεια φοβήθηκε να πάει στο νοσοκομείο επειδή δεν είχε χαρτιά παραμονής, με αποτέλεσμα να καταλήξει». "

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από tvxs

"ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ" 'Η ΑΛΛΙΩΣ "A VAMPIRE STORY"

Ξυπνάω. Από τις γρίλιες μπαίνει ένα παράξενο αλλά συνάμα γνώριμο φως.Μου θυμίζει κάτι γνώριμο από παλιά αλλά μόλις ξύπνησα και δεν θέλω να ασχοληθώ παραπάνω. Πηγαίνω νωχελικά προς την κουζίνα αλλά θυμάμαι ότι χθες τελείωσε ο καφές, έτσι ντύνομαι, παίρνω το άσχημο πρωινό μου συναίσθημα και βγαίνω έξω μπας και πιω αυτόν τον καφέ επιτέλους!

Έξω το παράξενο φως γίνεται πιο έντονο και σαν να είναι πράσινο. Κάτι άλλαξε από χθες. Άσε που οι δρόμοι θυμίζουν σπίτι που την προηγούμενη έγινε πάρτυ... Ωχ μα είχανε πάρτυ χθες. Είχαμε εκλογές χθες!!!

Τρέχω γρήγορα στο πρώτο περίπτερο να δω ποιος βγήκε και... ουφ!!! Όλα καλά...

Νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Γεώργιος Παπανδρέου του Αντρέα. Αγχώθηκα προς στιγμή ότι θα χάναμε την σειρά, αλλά όλα εντάξει τελικά. Γυρνώντας σπίτι σκέφτηκα ότι επιτέλους θα ανοίξει και ο δρόμος για την Ντόρα να γίνει αρχηγός κόμματος και στην συνέχεια πρωθυπουργός (αρκεί να περιμένει μερικά χρονάκια μέχρι να ηττηθεί πάλι το ΠΑΣΟΚ).

Ευτυχώς και για τον κ.Μητσοτάκη θα εκπληρωθεί το συμβόλαιο που έχει συνάψει με τον χάρο (να δει την κόρη του αρχηγό και μετά να πεθάνει) και θα μπορέσει να αναπαυθεί εν ειρήνη. Για φανταστείτε όμως 3 χρόνια μετά από όταν γίνει η Ντόρα πρωθυπουργός να ρίξει την κυβέρνηση της ο κ.Σαμαράς και στην συνέχεια να ιδρύσει νέο κόμμα τον " πολιτικό χειμώνα". Τότε ο κ.Μητσοτάκης θα κάνει χρήση ενός κρυφού όρου του συμβολαίου (με τον χάρο είπαμε) και θα εμφανιστεί ξανά ως καταραμένος νεκροζώντανος (αγγλιστί vampire), για να κυνηγήσει τον ατρόμητο αυτόν πολιτικό που τα έβαλε 2 φορές με την οικογένεια Μητσοτάκη και φιλοδοξεί να επιβιώσει. Ο Μητσοτάκ van Dracul, λοιπόν, αφού θα ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα αίματος του Σαμαρά του Ατρόμητου, θα επιστρέψει, ήσυχα και ωραία, ικανοποιημένος πίσω στον άλλο κόσμο.

Στον απάνω κόσμο όμως, θα πρέπει να ξαναγίνουν εκλογές και μέσα σε πανηγυρικό κλίμα θα εκλεγεί ο διάδοχος του σημερινού πρωθυπουργού, Αντρέας Παπανδρέου του Γεωργίου... σας θυμίζει τίποτα το όνομα;

Σημείωση του συγγραφέα: Η ιστορία θεωρείται ρεαλιστικό σενάριο. Το μόνο πράγμα που θεωρείται απίθανο αλλά χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει την ιστορία, είναι το σημείο που αναφέρεται ότι τελειώνει ο καφές σπίτι μου.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΆΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ...

Ένα σχεδόν χρόνο μετά, βλέποντας περισσότερο με την λογική και λιγότερο με το συναίσθημα, το ζήτημα δεν νομίζω ότι είναι μόνο η καταδίκη του μπάτσου (το οποίο φυσικά δεν υποβιβάζω). Πιο μεγάλο ζήτημα κατά την γνώμη μου είναι η συνειδητοποίηση των μαθητών. Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι έπρεπε να σκοτωθεί ένα παιδί για να συμβεί αυτό, αλλά εστιάζω στο γεγονός ότι αυτή η γενιά πρώτη φορά βρήκε ένα λόγο να κατέβει στον δρόμο (τουλάχιστον τόσο μαζικά). Κατάλαβαν ότι μπορούν να είναι ο ένας δίπλα στον άλλο πραγματικά και όχι σαν ένα link στο facebook. Πέρασαν μερικές στιγμές πιο ελεύθερες, μακριά από την "κοινωνία του θεάματος" και τα πιόνια της που προσπαθούσαν μάταια να αναπαράγουν θέαμα. Όπως και να το δει κανείς ήταν πιο αληθινό. Θέλω λοιπόν να τους ξαναδώ στο δρόμο για κάθε τι που τους ενοχλεί. Η "προστασία του πολίτη" μάλλον θα γίνει από τον ίδιο και όχι από ορδές αστυνομικών.

- Στις 15/12 η δίκη για τη δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

1 Οκτωβρίου 1936.

Καλό μήνα, θα μου πείτε. Το ίδιο έλεγαν και οι Ισπανοί μεταξύ τους, αλλά που να ήξεραν… Ήξεραν βέβαια ότι ο στρατηγός Φράνκο είχε πάρει τα όπλα, αλλά όλα ήσαν ακόμη ρευστά: δεν ήξεραν τι θα τα κάνει που τα πήρε. Στη δεκαετία του ’30, όπου όλος ο δυτικός κόσμος έχει τρανταχτεί συθέμελα από το Μεγάλο Κραχ του 1929, κάποτε η Αριστερά κατάφερνε να πάρει την εξουσία για λογαριασμό του εργάτη. Και στην Γαλλία και στην Ισπανία. Εκεί μάλιστα, στα 1931 εκπαραθύρωσε και τον βασιλιά που παρήκμαζε από το… 1750! Ιδρύθηκε λοιπόν η 2η Ισπανική Δημοκρατία· όμως ταραχές, απεργίες… τελικά, ο Φράνκο παίρνει τον ισπανικό στρατό του Μαρόκου για να κάνει πραξικόπημα, λέγοντας όμως «Ζήτω η Ισπανία και ζήτω η Δημοκρατία» (η αστική, συντηρητική δημοκρατία, βέβαια). Η αριστερή κυβέρνηση κινητοποιείται για να εμποδίσει την περαίωση Μαρόκο-Ισπανία του στρατού, αλλά… σοσιαλιστές και αναρχικοί των πληρωμάτων των πλοίων μαλώνουν, παίζουν ξύλο μεταξύ τους (τι πρωτότυπο!) κι ο στρατός περνάει όμορφα κι ωραία στην Ισπανία και πάει να βρει τα υπόλοιπα στρατά στον Βορρά. Όλα αυτά το καλοκαίρι του 1936, οπότε και οι στρατηγοί αρχίζουν τους συνοπτικούς τουφεκισμούς στο σωρό. Κι εκεί που όλοι συνεχίζουν να αναρωτιούνται «Ναι, αλλά με το πολίτευμα, τι θα κάνει;», ο στρατηγός τους δίνει την απάντηση. Τη 1η Οκτωβρίου στο Μπουρχός, μετά από διάφορα μαγειρέματα, διαβουλεύσεις, παρεξηγήσεις, ο χενεράλ Φράνκο διορίζεται αρχηγός του Ισπανικού κράτους. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο επίσκοπος Σαλαμάνκας τον βλογάει, δίνοντας το «θρησκεία» που έλειπε από το «πατρίς, οικογένεια». Η Αριστερά στέλνει τις Διεθνής Ταξιαρχίες, ο Στάλιν μερικά τανκς, αλλά… σύντομα σοσιαλιστές, αναρχικοί, σταλινιστές και μαρξιστές θα αρχίσουν τα γνωστά αδερφικά φαγώματα (από αυτά που κόστισαν ΠΟΛΥ ακριβά στην Ιστορία) και…

Από εδώ και πέρα, ο δρόμος θα είναι σπαρμένος με πτώματα: Γκέρνικα, Έμπρο, Καταλονία, μέχρι την τελική νίκη του φρανκισμού. Μια νίκη που μπήκε σε τροχιά την 1η Οκτωβρίου 1936…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...