ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ)

15 Απριλίου 1452. 

Γύρω στις 22:00, σε έναν πύργο λίγο έξω από την Φλωρεντία, μια χωριατοπούλα γεννάει το μπάσταρδο του άρχοντα Piero Fruosino di Antonio da Vinci, υψηλόβαθμου στελέχους της φλωρεντινής δημοκρατίας. Παρ’ ότι μπάσταρδο και παρ’ όλο που ο μπαμπάς του θα αποκτήσει ένα σωρό άλλες γυναίκες και ένα κάρο παιδιά, αναγνωρίζεται σαν κανονικό παιδί του, αν και δεν θα νομιμοποιηθεί ποτέ. Αυτό βέβαια δεν έχει και μεγάλη σημασία… Σημασία έχει ότι ο πιτσιρίκος, αν και δεν έμαθε σωστά λατινικά, όπως το επιβάλλει η εκπαίδευση της εποχής, ζώντας στην εξοχή, χώνει παντού την μύτη του, αγνοώντας επιδεικτικά ότι η περιέργεια σκότωσε τη γάτα. Όταν ο μπαμπάς του βλέπει κάτι σχεδιάκια  και καρικατούρες του γιόκα του, παθαίνει κολούμπρα και τον πηγαίνει στον μεγάλο ζωγράφο και τεχνίτη της Φλωρεντίας, Βερρότσο: «Μπάρμπα-Βερρότσο, ο μικρός φτιάχνει συνέχεια τέτοια, λες να σκαμπάζει από σχέδιο;». Ο Βερρότσο αρπάζει επί τόπου τον μικρό και τον κάνει μαθητευόμενο ζωγράφο…  Η συνέχεια είναι εκνευριστικά παρούσα ακόμη και στις μέρες μας: La Jocanda, Ο Μυστικός Δείπνος, Ο Άνθρωπος του Vitruvius, ανεμόπτερα και ιπτάμενες μηχανές, υποβρύχια και σκάφανδρα, μηχανήματα και εφευρέσεις κάθε είδους… Η εποχή στην οποία μεγάλωσε ο μπέμπης ήταν η Αναγέννηση, που ζητούσε από τον άνθρωπο να είναι «παγκόσμιος» (homo universalis), να ξέρει από όλα· για αυτό και ο δικός μας ήταν ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, ποιητής, ίσως φιλόσοφος, σίγουρα εφευρέτης, πολιτικός και πολεμικός μηχανικός, ανατόμος, φυσιοδίφης κλπ, κλπ,… αν και δεν είχε μάθει καλά λατινικά!

Χρόνια πολλά Leonardo Da Vinci και να τα χιλιάσεις!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΣΙΤΗ