ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

" Μπορεί ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης να βγάζει στον δρόμο όλο και περισσότερους αστυνομικούς, ωστόσο η Eurostat αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα από τις πιο προηγμένες....

...Ταυτόχρονα έχουμε τους περισσότερους αναλογικά αστυνομικούς απ' όλα σχεδόν τα κράτη της Ε.Ε. Στην Ιταλία των πέντε φορές περισσότερων κατοίκων έχουν λίγο πάνω από τους διπλάσιους (106.000), στη Βρετανία 140.514, ενώ στη Σουηδία μόλις 18.000. Κράτη σαφώς πιο ανεπτυγμένα και οικονομικά εύρωστα αλλά παραδόξως με περισσότερο έγκλημα. "

αναδημοσίευση από την ελευθεροτυπία... το πλήρες κείμενο εδώ.

Γιατί στην αρχαία Αθήνα είχαν σκλάβους να κάνουν τους αστυνομικούς; Μήπως γιατί ο ελεύθερος πολίτης προτιμούσε να δουλεύει, να ρητορεύει, να γυμνάζεται, να λιάζεται ή ότι άλλο ήθελε και δεν καταδεχόταν να κάνει τον αστυνομικό;

Δεν γίνεται τα όνειρα των νέων ανθρώπων να είναι να γίνουν μόνιμοι στο στρατό ή να καταφέρουν να χωθούν σε καμιά αστυνομία. Προφανώς κάτι πάει λάθος. Δεν μιλάω για την κατηγορία ανθρώπων που γοητεύονται με την ιδέα ότι θα έχουν το δικαίωμα να δέρνουν και να διατάζουν.Αυτοί ούτως η άλλως είναι καμμένα χαρτιά. Μιλάω για την κατηγορία των παιδιών που δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο. Ξέρω πολλούς. Ξέρατε ότι για επ.οπ. στην αεροπορία έκαναν τα χαρτιά τους 50.000 άτομα; Ε δεν είναι και τόσο φοβερή η δουλεία του επ.οπ. που να δικαιολογεί τόσα άτομα.

Αυτό βέβαια δεν προβληματίζει κανένα...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

27 Νοεμβρίου 1095.

Μεσαίωνας, που λέτε, ωραία εποχή! Ο Βασιλιάς στριμωγμένος, οι δούκες και οι κόμητες καβάλα, με τους τενεκέδες στο κεφάλι, οι δουλοπάροικοι πεινασμένοι, φαΐ λίγο, αρρώστιες πολλές, πανούκλα, φυματίωση, ααα! Ωραία εποχή! Και ο πάπας Ουρβανός ο 2, μόλις έχει κλείσει τη σύνοδο της Κλερμόντ («18-26 Νοεμβρίου 1095, Κλερμόντ Προβηγκίας, Γαλλία. Είστε επίσκοπος, ιερέας ή διάκος; Δηλώστε συμμετοχή! Οι σύνεδροι θα λάβουν βεβαίωση συμμετοχής…» κτλ., κτλ.). Είναι η εποχή που έχει εκείνο το χοντρό πρόβλημα με την «διαμάχη περί περιβολής» με τον γερμανό αυτοκράτορα (για το ποιος θα χρίζει επισκόπους· ποιος την έχει πιο μεγάλη, δηλαδή. Την εξουσία, εννοώ!) και θέλει να ξεμπερδεύει. Εμάς τι μας νοιάζει, θα μου πείτε. Αν σκεφτείτε τα όσα κήρυξε ο πάπας για την τελετή λήξης της συνόδου, και εμάς νοιάζει, και τους Ιταλούς, και τους Σύριους, και τους Εβραίους, και τους Σαρακηνούς εν γένει, και τα Βαλκάνια ολόκληρα, και τους Ισπανούς. Μα τι κήρυξε πια, ο πάπας, εκείνη τη μέρα;!; Κήρυξε τον πόλεμο κατά των απίστων! Την ανάκτηση των Αγίων τόπων! Την ανακατάκτηση των χριστιανικών εδαφών της Ισπανίας! (Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως). Μα, θα ρωτήσετε, ο πόλεμος δεν είναι αντίθετος με την χριστιανική ιδεολογία; Ναι, αλλά από το 40 μ.Χ. μέχρι το 1095, παρεμβάλλονται 1000 χρόνια σκέψης περί πολέμου που εξελίσσεται… χέρι-χέρι με τον χριστιανισμό. Και στο κάτω-κάτω, άμε στο διάολό, που θα αμφισβητήσετε και τον πάπα! Αφού είπε ο πάπας πόλεμο, πόλεμο! Τελείωσε! Φεύγουμε για την Ιερουσαλήμ, για προσευχή, νηστεία και… σφαγή, προς σωτηρία των αμαρτωλών ψυχών ημών, και το ταξίδιον τούτου καλούμενον Σταυροφορία, ημείς κληθεισόμεθα Σταυροφόροι. Και εγένετο σεισμός και καταποντισμός μέγας, διότι εγένετο Σταυροφορία η 1^η, και άρχισε το πήγαινε-έλα στην Μέση Ανατολή και ο πόλεμος και η σφαγή και η μισαλλοδοξία και η ομαδική βλακεία…

Διότι ένας πάπας Κόπανος, εεεε, συγγνώμη, Ουρβανός εννοώ, κήρυξε την Σταυροφορία, μια 27^η Νοεμβρίου του σωτήριου έτους 1095… Βοήθεια μας! (και βοήθεια, γενικώς!).

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ (στην Ελευθεροτυπία)

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομοϋστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ορύωνται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σε αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στην παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι «γιάφκα», την παρέα «οργάνωση» και τα άτομα που πήγαιναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλει φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο «σεβαστό προφίλ» στα μάτια της κοινής γνώμης και τη «μεγάλη επιτυχία επί 17Ν», δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα....

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας. Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραιναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το «CSI MIAMI» και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δε γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μην γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δυο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι’ αυτό δεν παρουσιάζομαι «αυτοβούλως» αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακκούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη...Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέυ και έλεγαν ότι «αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών» λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα...

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Τάξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια.

Και γι’ αυτό θα είμαι απόλυτη σ’ αυτά που έχω να πω. Παρ’όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζει ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι’ αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοΐδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για «παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειες τους και η δημοκρατία πρέπει να ‘ναι επιεικής» και απ’ την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήριά τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια.

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ
12-11-09

Για να ακουστεί και η γνώμη της... γιατί βαρεθήκαμε τους άθλιους που μιλάνε στα δελτία ειδήσεων...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

17 Νοεμβρίου 1869 ήταν,

κάτω από τον, ασχέτως εποχής, ανελέητο αιγυπτιακό ήλιο, όταν η αυτοκράτειρα των Γάλλων, Ευγενία, εγκαινίαζε ένα δημόσιο έργο που θα άλλαζε την όψη του κόσμου. Ήδη από τις αρχές της 2^ης χιλιετίας προ Χριστού, οι Φαραώ το είχαν προσπαθήσει, ο Μέγας Βασιλεύς (της Περσίας, ντε!) κάτι είχε πετύχει, αλλά αυτοί που θα έκαναν την δουλειά όπως έπρεπε και στην τρίχα θα ήσαν οι Γάλλοι. Ήδη από την εποχή της «αιγυπτιομανίας» που είχε χτυπήσει το Παρίσι στα τέλη της Γαλλικής Επανάστασης, όταν ο Ναπολεών εκστράτευσε κατά των Μαμελούκων της Αιγύπτου, μηχανικοί και άλλοι διαβασμένοι που τον είχαν συνοδεύσει, μετρούσαν στάθμες και έκαναν υπολογισμούς: θα μπορούσε να ανοιχτεί μια ευθεία διώρυγα μεταξύ Μεσογείου και Ερυθράς θαλάσσης; Η απάντηση ήταν τελικά «ναι!», αλλά δεν συνέφερε, διότι μέχρι τα 1840-1850, ελάχιστα πλοία είχαν ατμομηχανές, όλα πήγαιναν ακόμη με πανιά· και η διάβαση της διώρυγας θα χρειαζόταν μεγάλη ιπποδύναμη… Σιγά-σιγά όμως όλο και περισσότερα εμπορικά πλοία εκμεταλλεύονται τον ατμό, και παρά τις διάφορες παλινωδίες, αντιρρήσεις, και μουρμούρες, τελικά η αιγυπτιακή διοίκηση αφήνει την γαλλο-βελγική Παγκόσμιον Εταιρία του θαλασσίου καναλιού του Σουέζ, του Φερντινάν Ντε Λεσσέπς, να ξεκινήσει εργασίες διάνοιξης, στα 1859. Οι Βρετανοί έχουν φρίξει στο μεταξύ, τρελαίνονται στην ιδέα ότι οι Γάλλοι θα βάλουν χέρι στην ανατολική Μεσόγειο, που είναι δική τους, δική τους, δική τους! Με τη μία, αρχίζουν και βάζουν λόγια στους Οθωμανούς που κατέχουν (ονομαστικά περισσότερο, παρά ουσιαστικά) την Αίγυπτο, αλλά ο Ναπολεών Γ’, αυτοκράτωρ Γάλλων, επεμβαίνει και, παρά την γκρίνια και τις μαμουνιές των Εγγλέζων, τελικώς, στις 17 Φλεβάρη 1867, ένα πλοίο διασχίζει για πρώτη φορά την Διώρυγα του Σουέζ: 190 km μήκος, 345 m μέγιστο πλάτος και 22,5 m βάθος. 1,5 εκατομμύρια αιγύπτιοι εργάτες βγήκαν από την ανέχεια (πέθαναν βέβαια και καμιά 100.000) και 21.000 Γάλλοι απέκτησαν μετοχές της Εταιρίας, ενώ το υπόλοιπο 44% έμεινε στην Αίγυπτο. Το εμπόρευμα, οι επιβάτες, ακόμη και ο στρατός, θα μπορούσε πλέον να κερδίσει πολλές εβδομάδες ταξιδιού, αντί να κάνει τον γύρο της Αφρικής.

Επισήμως, από την 17 Νοεμβρίου 1869, ημέρα εγκαινίων της Διώρυγας του Σουέζ…

ΥΓ.: Μην νομίζετε πως ξέχασα την επέτειο του Πολυτεχνείου· αλλά αυτή είναι μια επέτειος που δεν διαβάζεται, αλλά ζείται. Δεν είναι ανάμνηση, αλλά μνήμη, και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να διατηρηθεί.

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΕΛΛΑΔΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1 - 0...

Ο Νίτσε πήρε κίτρινη κάρτα γιατί είπε στον διαιτητή ότι δεν έχει ελεύθερη βούληση... χαχαχα

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ...

Ο Μικρός Ποδηλατάκης: Οδηγίες για την κυκλοφορία στην Αμαξομπετοχώρα!

σκίτσο του Μπουρούχου...

ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ Η ΦΙΕΣΤΑ...

στο Βερολίνο, δεν μας λέτε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα τείχη... π.χ. στην Παλαιστίνη...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

Είναι μερικές διαβολεμένες συμπτώσεις που σε κάνουν και χάνεις τα μυαλά σου. Έτσι την έχουν πάθει για παράδειγμα οι Γερμανοί με την 9η Νοεμβρίου: επί 150 χρόνια, την βρίσκουν μπροστά τους!

Στα 1848, οπότε όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φλέγονται από τις επαναστάσεις της «Άνοιξης των Λαών», την 9η Νοεμβρίου είναι που η Αντίδραση βάζει μπρος να τις ξεκάνει. Οι Αυστριακοί, οι αντιδραστικότεροι όλων, εκτελούν εκείνη την ημέρα τον Robert Blum, έναν Σάξονα, εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου της Φρανκφούρτης, το οποίο συζητάει περί της ένωσης των γερμανικών κρατιδίων (που, την εποχή αυτή, είναι δεκάδες και σκόρπια). Ό κ. Blum, μέλος της δημοκρατικής πτέρυγας, των πιο αριστερών δηλαδή, στέλνεται για πολιτική δουλειά στη Βιέννη, καταλήγει όμως στα οδοφράγματα, συλλαμβάνεται και εκτελείται από τον τακτικό στρατό. Κατόπιν τούτου, η μοναρχική αντίδραση δεν σταματάει πουθενά. Fast forward και στα 1923, ένας παρασημοφορημένος γερμανός απόστρατος του Πρώτου Παγκοσμίου, επιχειρεί ένα πραξικόπημα με κέντρο μια… μπυραρία! Είναι βραδάκι της 8ης προς 9η Νοέμβρη, ο πραξικοπηματίας είναι ο γνωστός κόμιξ ήρωας, ο Χιτλεράκος, το πραξικόπημα καταλήγει σε φιάσκο κι ο Χίτλερ στην φυλακή, όπου και θα γράψει το «Ο Αγών μου». Κρυόμπλαστρο αστείο: ακριβώς 15 χρόνια αργότερα, μετρημένα μέρα-μέρα, στις 9 Νοεμβρίου 1938, ο ίδιος Χιτλεράκος είναι όχι μόνον ελεύθερος, αλλά και κύριος της εξουσίας του Γερμανικού κράτους. Με αυτήν την ιδιότητα, εξαπολύει το πρώτο επίσημο εβραιοκυνηγητό, την γνωστή «Νύχτα των κρυστάλλων», σπάζοντας, ρημάζοντας και ληστεύοντας συναγωγές, μαγαζιά και σπίτια εβραίων πολιτών. Αφού ρίξει την Γερμανία στον καταστρεπτικό πόλεμο ever, κι αφού αυτή γίνει ερείπιο από την επέλαση των Συμμάχων, η χώρα χωρίζεται στα δυο: σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία. Το άτυχο Βερολίνο, ως ιστορική πρωτεύουσα, διχοτομείται με το περίφημο «τείχος του αίσχους», το τείχος του Βερολίνου, χτισμένο στα 1961 από την ευρηματική και πανέξυπνη κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας. Μέχρι που, από μια λάθος συνεννόηση, η Ιστορία ξαναπαίρνει το δρόμο της, οι άνθρωποι ουρλιάζουν από χαρά και το Βερολίνο ενώνεται, διότι το Τείχος πέφτει στις 9 Νοεμβρίου 1989.

Τεράστια ανακούφιση για τον σύγχρονο άνθρωπο… Ακόμη και για όποιον μπορεί να ήταν μόλις 2-3 χρονών εκείνη την εποχή και δεν σκάμπαζε από πολιτική…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ))

6 Νοεμβρίου 1917.
Ή και 24 Οκτωβρίου. Μπαρδόν;

Μην μπερδεύεστε: βρισκόμαστε στην οπισθοδρομική Ρωσία του 1917, όπου ισχύει ακόμη το παλιό ημερολόγιο, το ιουλιανό. Οπότε, εάν σας ρωτήσουν «Πότε έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση;» κι απαντήσετε «Τον Νοέμβρη.» είστε καλυμμένοι… Διότι, σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο, βράδυ 6ης Νοεμβρίου προς 7η ξεκινούν τα γεγονότα που θα μείνουν στην Ιστορία ως Οκτωβριανή Επανάσταση (αστείο, ε;). Η Ρωσική Επανάσταση (ως σύνολο) έχει ξεκινήσει ήδη από τον Φλεβάρη της ίδια χρονιάς, με την παραίτηση του Τσάρου και τον σχηματισμό «αστικής» κυβέρνησης, υποχρεωμένης να διενεργήσει εκλογές για να δουν τι θα απογίνει με το πολιτειακό, και να τερματίσει τον πόλεμο εναντίον Γερμανών και Αυστρο-ούγγρων (μην ξεχνάμε ότι είμαστε στα μέσα του Α’ Παγκοσμίου). Το γεγονός και μόνο ότι δεν πράττει το δεύτερο, αντιθέτως μάλιστα, εξαπολύει νέα επίθεση στο μέτωπο, φέρνει τον λαουτζίκο –που πληρώνει σε χρήμα και αίμα τον πόλεμο–¬ στο αμήν. Λένιν και Τρότσκυ, αρχηγοί των Μπολσεβίκων και μείζονες πολιτικοί παράγοντες προ πολλού, αντί να περιμένουν το 2ο παν-ρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ, όπου έτσι κι αλλιώς θα κερδίσουν πλειοψηφικά, ακολουθούν τις μάζες που θέλουν την εξουσία εδώ και τώρα. Χωρίς καμιά έγνοια και μέρα μεσημέρι, η Επαναστατική Στρατιωτική Επιτροπή υπό τον Τρότσκυ ετοιμάζει την εξέγερση για την κατάληψη της Πετρούπολης. Το κλείσιμο μιας εφημερίδας από την κυβέρνηση είναι μια απλή και καλή αφορμή: από τις 2 τα ξημερώματα 7ης Νοεμβρίου μέχρι το πρωί, όλα τα νευραλγικά σημεία της πόλης (Κεντρικό Τηλεγραφείο, Ταχυδρομεία) έχουν καταληφθεί και, στις 10 το πρωί, ο Λένιν κηρύσσει την μεταβατική κυβέρνηση έκπτωτη, ενώ τα Χειμερινά Ανάκτορα, έδρα της… πρώην κυβέρνησης, πέφτουν το επόμενο βράδυ· σύνολο νεκρών: 6· η δε περίφημη βολή του καταδρομικού «Aurora» εναντίον των Ανακτόρων ήτο… τζούφια (κι αφήστε την ύστερη σοβιετική προπαγάνδα να λέει). Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κόκκινης Φρουράς ήταν να σταματήσει την έφοδο του λαού στην… κάβα των Ανακτόρων και το πώς θα ξεφορτωθεί τους σουρωμένους!

Κι ενώ ένα από το δυσκολότερα… πειράματα της ανθρώπινης ιστορίας ξεκινάει, οι περισσότεροι Πετρουπολίτες συνεχίζουν να παίρνουν το τραμ, να πηγαίνουν στον φούρνο ή το θέατρο, διότι κανείς δεν πήρε είδηση τι συνέβαινε εκείνη την 7η Νοεμβρίου 1917…

Κείμενο του ΘΕΡΣΙΤΗ...